Aπό το βιβλίο του Ιστορικού κ. Χαρίλαου Κολλά,
«Η νήσος των Κορυφών τον 16ο αιώνα»,
κατόπιν έρευνάς του, στο «Iστορικό Αρχείο Κέρκυρας».
Μερικά «συμπεράσματα», από ένα χειρόγραφο, άγνωστου μελετητή, ήρθαν στα χέρια του συγγραφέα. Το χειρόγραφο προσκόμισε ο παλαιός πρόεδρος του «ΑΡΙΩΝ» Σε αυτό, ο άγνωστος μελετητής - συντάκτης του, μεταξύ άλλων, γράφει...
...Aπό το βιβλίο του Χαρίλαου Κολλά, «Η νήσος των Κορυφών τον 16ο αιώνα», κατόπιν έρευνάς (του Κολλά) στο «Iστορικό Αρχείο Κέρκυρας» ... συμπεραίνουμε.
•Αναφέρεται ύπαρξη «Μονής της Υπαπαντής» στο χωριό Σταυρός, από... 31/8/1502! Ο κ. Κολλά το συζήτησε και με άλλους «αείμνηστους» μελετητές και κατέληξαν πως για να υπάρχει αυτή η αναφορά το χωριό Σταυρός, (ή, Γοκομύλι) θα πρέπει να προ υπήρχε ίσως και 150 χρόνια πριν! Συμπέρανα δηλαδή, ότι θα πρέπει είναι από τα πιο παλιά χωριά της Κέρκυρας (1352).
•Στο χειρόγραφο αναφέρετε και ο «αείμνηστος» κ. Κομιανός... (προφανώς, ο γνωστός μας, Λίλις ?) ...σε συζητήσεις του με «επιφανείς» ανθρώπους, πίστευε πως το χωριό πρωτοεμφανίσθηκε με το όνομα Γομομύλι, ή Γοκομύλι (σορός μύλων). Ο συντάκτης του χειρόγραφου το αναφέρει ως «δεδομένο» και μάλιστα μιλά για την υπάρξει (ως τότε...ίσος και σήμερα) ερείπιων μύλου, κοντά στον Άγ. Nικόλαο Μπενιτσών.
• Στο παλιό βιβλίο «Ιστορία της Κέρκυρας» - έκδοση Κατσαρού - αναφέρεται πως... Το έτος 1537, οι Τούρκοι, για 17 ημέρες, λεηλάτησαν και κατέκαυσαν μέχρι και τα δέντρα της Kερκυραϊκής υπαίθρου. Aπό τότε τοποθετείται και η ιστορία της «Καμένης Γράβας». Ως αιχμάλωτη τότε αναφέρετε και η Νολάτσια Κυλαδινού(?) η οποία ήταν από το Γομομύλι !
Η ιστορία, που όλοι γνωρίζουμε, για τους πειρατές της καμένης Γράβας, δεν έρχεται σε αντίθεση, γιατί οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν πειρατές στο ναυτικό τους. Ο τρομερός πειρατής Μπαρμπαρόσα έγινε και Nαύαρχος του Σουλτάνου...
• Η σημερινή ονομασία του Σταυρού θα πρέπει να οφείλετε στην ύπαρξη ενός πέτρινου (?) σταυρού που υπήρχε σε ένα μικρό εκκλησάκι, αφιερωμένο στον άγιο Εδουάρδο (Σαντάρδο), που είχαν κτίσει οι Βενετοί... στο ύψωμα (βουνό - κεραίες).
• Ο κ. Κολλάς αναφέρει και τον περίφημο «περιβάλλον χώρος, δια σταυρών, ή, πασάλων»! Σύμφωνα με αυτή την άποψη στο χειρόγραφο αναφέρεται πως ...εκεί σταύρωναν, για παραδειγματισμό και εκφοβισμό, Τούρκους - πειρατές. Οι ερχόμενοι, από τη θάλασσα, επίδοξοι ληστές, έβλεπαν από μακριά, τους σταυρούς - πασσάλους και έφευγαν πανικόβλητοι. Σημειώνετε ακόμα πως, το χωριό, για το φόβο των πειρατών, είναι κτισμένο έτσι, ώστε, να μην φαίνεται από τη θάλασσα.
• Ο σχεδιασμός του χωριού είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να εκκενώνετε πολύ γρήγορα. Ταυτόχρονα αναφέρετε πως... οι δύο παραδοσιακοί οικισμοί είναι κτισμένη σύμφωνα με «βυζαντινή πολεοδομία».
• Ο συντάκτης του χειρόγραφου αναφέρει ότι δεν έχει «στοιχεία» για τον, αν οι «Κομιανοί» είναι απόγονοι του Aυτοκράτορα Κομνηνού ...προερχόμενοι (?) από το χωριό «Κομνηνού», ή «Κομνηνό» της Παραμυθιάς... απόγονοι της μεγάλης αυτοκρατορικής γενιάς, που κατάγονταν αρχικά (?) από την Κασταμονή - Παφλαγονίας του Πόντου) ...αναφέρει όμως το διαπρεπή Ηπειρώτη - Ιστορικό - Σπύρο Στούπη... (βραβευμένο από την Aκαδημία Αθηνών) ...που στο βιβλίο του, «Οι ξένοι στην Κέρκυρα», συνταυτίζει το «Κομιανός» με το «Κομνηνός»!
•Αναφέρεται ακόμα, σε κάποιο, άγνωστο σε πολλούς, «Βυζαντινό λεξικό επωνύμων» (?) που εκδόθηκε στην Αυστρία! ...και όλα αυτά για να καταλήξει στο αμφίρροπο «...ίσος τελικά να είναι απόγονοι βυζαντινών στρατιωτών»!
•Θεωρεί «αναληθές» ότι ο πρώτος «Σταυρός» ήταν κτισμένος στα «Γουλημάτα»... (πρόκειται για δύο διαφορετικές - ταυτόχρονες τοποθεσίες ?) και αναφέρει την ύπαρξη (27/12/1589) δύο «αυταδελφών», Σταματέλος και Kαλό -Ιωάννης Γουλημής, «οικοκυρέοι» της μονής του Αγ. Νικολάου, στα «Γουλημάτα».
•Θεωρεί τις οικογένειες και τα επώνυμα...
Κομιανός - Μακρής ...ως Βυζαντινά
Δαφνής ...ως Κρητικό
Μαυρόπουλος, Ραυτόπουλος, Κρητικός ...ως προερχόμενα από τη Ζακυνθινό και την Κεφαλονιά...
•Aπό τα στοιχεία του «Ιστορικού αρχείου της Kέρκυρας» Θεωρεί σαν πρώτες οικογένειες τις ...Κομιανός, Δαφνής, Λουκάς, Χαλιδιάς, Μακρής... αλλά και Μπράτος!
•Μαυρόπουλος, Σπύνουλας, Νικηφόρος, Κρητικός, Ραρής Mοραΐτης, Μπαλανίκας, Λούβρος, Παιπέτης, Ζαμπλάκο και Γιώτης... φέρονται να μετοίκισαν αργότερα. Οι πιο πολλές από αυτές τις οικογένειες ήρθαν, κυνηγημένες από τους Τούρκους, στην Κέρκυρα, από διάφορα μέρη της κυρίως Ελλάδας. (Kάποιες, πέρασαν και από άλλα μέρη, κυρίως νησιά, προτού καταλήξουν στην Κέρκυρα).
•Ας σημειωθεί ότι, στην περίοδο 1675 - 93 ο κ. Κολλάς μιλά για 519 κατοίκους στο Σταυρού και αναφέρει 33 διαφορετικά επώνυμα (επαναλαμβανόμενα 68)
Συγκεκριμένα αναφέρονται
10 οικογένειες... «Δαφνής»
10 οικογένειες... «Μακρής»
06 οικογένειες... «Λουκάς»
05 οικογένειες... «Κομιανός»
03 οικογένειες... «Φωτεινός»
Aπό δύο (2) οικογένειες... «Καράντουλας», «Χαροκόπος», Ραρής, Μπράτος, Παχύς.
Και από μία (1) οικογένεια... Αρβανιτάκης, Αργυροκαστίτης, Ανιφαντής, Βλάχος, Βουγλερής(?), Δινάσης, Ζαμπλάκος, Θαλασσινός, Θεριανός, Καίσαρης, Κεραιμός, Κυλαδινός, Κομποθάκλας(?), Κοσκινάς, Μικρούλης, Νικηφόρος, Πράκτορας, Ραντόπουλος, Σούκερας, Σουρτλίνος(?), Τόλιας, Χαλδιάς, Χειμαριός.
•Σε άλλο κατάλογο (εκτός χειρογράφου) τις ίδιας περίπου περιόδου, στο βιβλίο το κ. Χ. Κολλά, αναφέρονται, με αλφαβητική σειρά, τα εξής ονόματα...
Αγρίμης, Αντιχωριάτης, Αρμάρης, Αρμεληανός, Ασπιότης. Βαλέντας, Βόρδονας, Γουλημής, Γραμματικόπουλος, Δάφνης (και όχι Δαφνής!), Δεγάητας, Δραγότης, Zακυθινός, Θαλασσινός, Θεοτόκης, Καλογερόπουλος, Καλόγερος, Κανάλης Βιτζέτζος... (Ανάμεσα στο 1600 - 1700 αναφέρεται πως ο Βιτσέντζος ντα Κανάλης, Βενετσιάνος μάλλον άρχοντας, είχε σπίτι στο «Εσώπολο» των Κορυφών, σπίτι στο Σταυρό, ίσος τη Λότζα και υποστατικό «εις Πινήτζα!) ...Καράντουλας, Καρίδης, Kαψάσκης, Kεφαλλονίτης, Κηλαδινός, Κομιανός, Κομποδήμος, Κοντός, Kυπριώτης, Λάντζης, Λουκάς, Μακρής, Μάκρενα(?), Mαραγκός, Μητζιλήνος, Μόρος, Μπράτος, Παργινός, Παχής, Πετρίτζης, Πούμπλιας, Ράντος, Σκουφάς, Φωτεινός, Χαλδιότης, Χαληδιάς, Χανιώτης, Χημαρηός
•Σημείωση συγγραφέα. Φυσικά, σήμερα στο Σταυρό υπάρχουν πολλές περισσότερες οικογένειες από αυτές που αναφέρονται (χρονική περίοδο 1675-93). Αυτές οι σημερινές οικογένειες, ή, είναι μεταγενέστερες... ή, τα επώνυμα τους, πρόεκυψαν από νεότερα προσδιοριστικά προσωνύμια των παλαιοτέρων!
•Αξίζει τον κόπο να κάνουμε αναφορά σε εκκλησίες του Σταυρού, που αναφέρονται από τον Κολλά, με τις χρονολογίες που βρήκε...
Άγιος Nικόλαος, Καμάρι - Δαφνάτα. 11/7/1567
Άγιος Νικόλαος «των Μπραταδάτον» 24/11/1567
Υπεραγία Θεοτόκος Οδηγήτρια (Παναγιωπούλα) 11/7/1587
Υπεραγία Θεοτόκος « εις την Βλαχέρενα». 24/9/1589
Μονή Υπαπαντής «χωρίου του Σταυρού». 31/8/1502
Άγιος Γεώργιος «χωρίου του Σταυρού». 21/5/1560
Υπεραγία Θεοτόκος «του Αγνάτι». 12/12/1566
Άγιος Αρσένιος. 24/11/1587
Άγιος Νικόλαος «εις τα Γουλημάτα». 27/12/1589
Μονή Ευαγγελίστριας «εις Δριμόπολι». 12/5/1595
Άγιος Iωάννης. 18/10/1597
Αυτά ( και άλλα) αναφέρονται στο χειρόγραφο που προσκόμισε ο κ..... και φέρονται ως συμπεράσματα από μελέτες του Ιστορικού αρχείου Κέρκυρας
Ας σημειωθεί ότι οι χρονολογίες που αναφέρονται (από το Νοτάριο Τοξιότη Εμμανουήλ), δεν είναι κτητορικές, αλλά τότε που συντάχτηκαν οι συμβολαιογραφικές πράξεις. Οι εκκλησίες σημαίνει ότι προ υπήρχαν (δεκάδες, ίσος και εκατοντάδες χρόνια πριν!).
Η επόμενη αναφορά εκκλησιών είναι αυτή που δημοσιεύσαμε στο πρώτο βιβλίο του Σταυρού... που έγινε στις 14 Mαΐου του 1753... περίπου 200 χρόνια αργότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου