«ΑΡΙΩΝΑΣ» Ένας θρυλικός ποιητής - κιθαρωδός της αρχαίας Ελλάδας, που καταγόταν από τη Λέσβο. Φέρεται ότι έζησε στην αυλή του Περίανδρου, τυράννου της Κορίνθου. Θεωρείται επινοητής του διθυράμβου. Σήμερα «ΑΡΙΩΝ» ονομάζεται ο ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ EΞΩPAΪΣTIKOΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ στο Χωριό «Σταυρός», στη Κέρκυρα.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Το Τσικνίσαμε... στον «ΑΡΙΩΝΑ»!


..................................................................
Άλλη μια πετυχημένη βραδιά για τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Σταυρού, τον γνωστό μας «Aρίωνα».
..................................................................





..................................................................
Πρωταγωνιστές μπορεί να ήταν οι Σταυριώτες που παραβρέθηκαν... αλλά η βραδιά δε θα πετύχαινε αν δεν τα έδιναν όλα... τα δραστήρια μέλη του νέου Δ.Σ. του συλλόγου.
..................................................................

..................................................................
Ο Πρόεδρος, κεφάτος, έλεγε ανέκδοτα, τραγουδούσε... μέχρι και επιπλέων σουβλάκια πήγε να φέρει, βραδιάτικα από του Bρυώνη... μια και η όρεξη των παρευρισκόμενων ...ήθελε και άλλα!!!
..................................................................


..................................................................
Η Άσπα, η Ασπασία καί o Θόδωρος ανέλαβαν το καλλίτερο σέρβις, ο δε, Σπύρος «Βούτσινας» ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για το ρόλο του ταμία!
..................................................................

..................................................................
Aλλά αυτοί που τα έδωσαν «όλα για όλα« ήταν η ομάδα των ψηστών...
Αυτοί και αν τσίκνισαν!!!
..................................................................


..................................................................
Πάντα τέτοια.
Άντε και του χρόνου Σταυριώτες...
..................................................................

..................................................................
...και εμείς να περνάμαι καλά... και τα παιδιά μας να έχουν να θυμούνται!
..................................................................





..................................................................
Tώρα, επιτρέψτε μου να παραθέσω μία παλιά μαρτυρία για το έθιμο των ΚΟΥΚΟΥΓΕΡΩΝ στον παλιό Σταυρό.... Aλλά και μερικά ενδιαφέροντα για την περίοδο των Απόκρεων γενικότερα...
..................................................................

..................................................................
Oι Aποκριές, καρναβάλι, τελετές κάθαρσης και βλάστησης.

Aποκριές. Ονομάστηκαν έτσι (Aποκριές), επειδή την περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Λέγεται επίσης της Τυροφάγου, γιατί την εβδομάδα αυτή τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και όχι κρέας, για να προετοιμάσουν σιγά - σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής.
Ανάλογη με την ελληνική λέξη είναι και η λατινική λέξη Καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις
Τα αρχαία Ανθεστήρια.
Στην Αρχαία Ελλάδα, (μέσα Φεβρουαρίου - μέσα Μαρτίου) γιορτάζονταν τα Ανθεστήρια, προς τιμή του Λυμναίου Διονύσου και του χθόνιου Ερμή. Γίνονταν εορτασμοί στολισμοί θυσίες, σπονδές και τελούνταν ιερά δρώμενα στα οποία έπαιρναν μέρος ελεύθερα ακόμα και οι δούλοι! Οίνος μουσικοί χορός και αθυροστομίες χαρακτήριζαν την γιορτή... Αθυροστομίες, φυσικά κυρίως, από την πλευρά των δούλων, ή του απλού λαού, προς τους κατέχοντες κάποιο αξίωμα... μια και τους δίνονταν το ελεύθερο.
Ο Διόνυσος έμπαινε με άμαξα σε πομπή στην Πόλη όπου και τον ακολουθούσε ο Άρχοντας - Βασιλέας με τη σύζυγο του. (Φυσικά τελούνταν και Ιερογαμία μεταξύ του βασιλικού ζευγαριού, για να προκληθεί έτσι γονιμότητα στους αγρούς!
Την τελευταία ημέρα του εορτασμού την αφιέρωναν στους νεκρός, όπως κάνουμε και σήμερα (το τελευταίο Σάββατο της Τυρινής) όπου βράζουμε στάρι (Χθόνιος Ερμής, πανσπερμία - κόλιβα) και τελούμε μνημόσυνα γι' αυτούς που έχουν φύγει από κοντά μας. Βλέπετε, τίποτα δεν έχει αλλάξει, από τότε μέχρι τώρα!
Η χρονική περίοδο της Aποκριάς, σχετίζεται με την τέλεση μιας σειράς ακόμα πιο παλαιών (από τα Αττικά Ανθεστήρια) καθαρτικών - βλαστικών εθίμων... που έχουν φτάσει από τα βάθη των πρωταρχικών χρόνων (καμουφλαρισμένα) μέχρι τις ημέρες μας. Οι κτηνοτροφικοί και οι αγροτικοί πληθυσμοί διέσωσαν τέτοια αρχαία ήθη και έθιμα... δυστυχώς όμως, οι αστικοί πληθυσμοί παράλλαξαν σε τέτοιο βαθμό αυτά τα έθιμα που τελικά, σήμερα τα κατέστησαν σχεδόν αγνώριστα στα μάτια μας. Ας κάνουμε μία προσπάθεια να ανιχνεύσουμε μαζί την πρωτ αρχική ουσία αυτών των εθίμων.

Οι «Κουκουγέροι»... στο Σταυρό.
Αυτή η αναφορά μας ξεκινά από την περιγραφή ενός εθίμου που τηρούνταν την περίοδο της Aποκριάς, στον παλιό ορεινό χωριό του «Σταυρού», έως τη δεκαετία του 1970 και που μου περίγραψε παλαιότερος κάτοικος του χωριού.

Οι «Κου-κου-γέροι*» τρόμαζαν τα παιδιά γιατί έκαναν «κού-κου», διαβαίνοντας τους δρόμους, πέτρινους τότε. (*«γέρος» είναι ο βοσκός)
'Όντως και στο Σταυρό οι «Κουκουγέροι» ήταν βοσκοί και κατέβαιναν από το ομώνυμο βουνό (του Σταυρού).
Ντύνονταν σε στάνες και περιόδευαν χορεύοντας όλο το χωριό κουνώντας - χτυπώντας - κουδούνια ζώων.
Οι μάσκες τους ήταν αυτοσχέδιες από γούνα (τομάρι) τράγου, κατσίκας, ή πρόβατου... και πολλές φορές είχαν και κέρατα. Χτυπούσαν δε, συνεχώς κουδούνια - συνοδεία μουσικών οργάνων (βιολί, κιθάρα, ταμπούρλο).
Αυτά τα έθιμα είναι πολύ παλιά. Aνάγονται στα Διονυσιακά. (....κομμένο κείμενο...) και γίνονταν προς τιμή του Πανός (ο τραγοπόδαρος Πάνας) θεός του πράσινου, της χλόης και της γης (!) (....κομμένο κείμενο...) Τώρα, πώς, το έθιμο αυτό, έμεινε ως σήμερα (?) δεν το γνωρίζω. (το έθιμο) είναι και σε ορισμένα άλλα μέρη της Ελλάδας!
Ίσως οι «Κουκουγέροι» (βοσκοί) ήθελαν την ευμένεια του Πανός, για να πρασινίσει η γη, για να τρώνε τα ζώα τους.
Το τελετουργικό όμως όλης αυτής της ιστορίας είναι «ασύλληπτο».
Aπό το πρωί της Κυριακής, οι «μπόμπιρες» (οι άλλοι καρναβαλιστές του χωριού?) αλώνιζαν το ομώνυμο βουνό του Σταυρού και από στάνη - σε στάνη... έφταναν μέχρι και τον «Παντοκράτορα»* ...για να ανακαλύψουν (τους «Κουκουγέρους»), αλλά, μάταια!
Μόνο όταν (οι «κουκουγέροι») κατέβαιναν από το βουνό και έφταναν στην στάνη του Λέκα, στα Κομιανάτα (γίνονταν αντιληπτοί)! Εκεί τους περιμένανε (καρναβαλιστές) από όλο το χωριό και γίνονταν το πρώτο γλέντι!
Κρασί (καταναλώνονταν) πολύ, (και ακούγονταν...) ήχοι βιολιού, κιθάρας, τύμπανου ανακατεμένοι με ήχους κουδουνιών (προβάτων)! Γίνονταν «το σώσε»! Έτσι (οι Κουκουγέροι και οι άλλοι καρναβαλιστές) συνέχιζαν, μετά, σε όλο το χωριό.
Το βράδυ (όλοι οι καρναβαλιστές) αποκαμωμένοι, έκαναν τις καντάδες τους ...γιατί ήταν και καλλίφωνοι!
Το ντύσιμο τους δε, όλων, (καρναβαλιστών και μη...) μικρών και μεγάλων, ήταν τέτοιο... που δε γνώριζες, από τα πολλά μπαλώματα, ποιο ήταν το (αρχικό) ύφασμα του παντελονιού. Το ίδιο σηνέβενε και με τα (μπαλωμένα) παπούτσια... όσων φυσικά δεν ήταν ξυπόλυτοι. Aυτά ενθυμούμαι εγώ**. (Ν.Δ.)

(**)Το χειρόγραφο κείμενο μου το έδωσε συχωριανός μου (Ν.Δ.) που πρόλαβε το έθιμο, (...το έχει ζήσει από μικρό παιδί... και όπως ο ίδιος δηλώνει. «Τα γραφόμενα είναι αληθινά και τα ενθυμούνται όλοι»!)

Όπως σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στην Κέρκυρα.
Φυσικά και το έθιμο αυτό (με παραλλαγές) υπάρχει και σε άλλα μέρη της Eλλάδας.
Οι πληθυσμοί (κύριος οι ορεινοί που ήταν και πιο απομονωμένοι) διατήρησαν τα λεγόμενα «βλαστικά έθιμα».
Όπως σε όλη την Ελλάδα έτσι και στην Κέρκυρα διασώζονται μνήμες από τέτοια έθιμα, που τηρούνται ετησίως, συγκεκριμένη εποχή και που σκοπό είχαν (και έχουν) την ανανέωση της φύσης.
Τα τελετουργικά αυτά έρχονται από πολύ παλιά. Κρατούν την ρίζα τους στη Διονυσιακή λατρεία, στα Ανθεστήρια, στα Pωμαϊκά «Κρόνια», τα «Λουπερκάλια» και τα «Σατουρνάλια», ...περνούν από το Βυζάντιο, κάνουν μια «στάση» στα πρωτοχρονιάτικα Βενετσιάνικα έθιμα και αναζωογονημένα από τα έθιμα των Θρακικών και των παρά-Πόντιων πληθυσμών... φτάνουν ως τις ημέρες μας.
Με μορφή «Βλαστικών» συμβολισμών, «ιερών Aρόσεων», με συμβολικές «Ιερογαμίες», με κωμικές «δίκες», με «ψεύτο - κηδείες» και με αλληγορικές «νεκρό-αναστάσεις»... οι αγροτικοί πληθυσμοί ξορκίζουν το «κακό», το διώχνουν φορώντας τρομακτικές μάσκες, δημιουργώντας τρομακτικό εκκωφαντικό θόρυβο... Τελικά, όλα εξαγνίζοντας «δια του Πυρός» οδηγώντας στη φωτιά τον «καρνάβαλο», τον «δαίμονα», ή τον «Ιούδα».

Βλαστικά έθιμα και Κάθαρση.
• Βοσκοί, ντύνονται με τομάρια ζώων, χτυπώντας κουδούνια, χοροπηδούν ξέφρενα κραδαίνοντας γκλίτσες, μπαστούνια και ραβδιά που είναι στολισμένα με κλαδιά, πράσινα φύλα, λουλούδια και κορδέλες.
• Στα χωριά λαμβάνουν χώρα «Ιερές Aρόσεις», δηλαδή εμφανίζονται «εορταστές» με άροτρα και ινία που «οργώνουν» τελετουργικά το χώρο, εξαγνίζοντας τον.
• Στήνονται «δίκες - παρωδίες», εκφωνούνται «εισαγγελικές κατηγορίες»... και τελικά αποδίδετε δικαιοσύνη. Ο «κατηγορούμενος» συνήθως είναι ένα πρόσωπο επικαιρότητας που ασκεί εξουσία, που προσωποποιεί το «κακό» και... που, στο τέλος φυσικά καταδικάζετε.
• Τελούνται «Γάμοι» παρωδίας, όπου ο «γαμπρός» και η «νύφη» είναι πάντα άντρες!
Οι συμμετέχοντες εορταστές (Κουμπάρος, παπάς, αστυνόμος και καλεσμένοι) σατιρίζονται τολμηρά. Έτσι διακωμωδούνται πρόσωπα και θεσμοί, που σε άλλη χρονική περίοδο κανείς δε θα μπορούσε να θίξει.
• Σε Στήνονται «κηδείες», όπου κάποιος εορταστής μπαίνει μέσα στο «κουτί του Λαζάρου», που το κουβαλούν πάνω σε σκάλα, στη πλατεία του χωριού. Εκεί ακουμπούν τον υποτιθέμενο «νεκρό» στο έδαφος όπου... συνήθως μια «γριά» στέκει από επάνω του και ... ουρεί!!! Ως εκ θαύματος, ο «νεκρός» ανασταίνεται!!!
• Σε πολλά μέρη, λαμβάνουν χώρα «Ιεροφάνειες». Συνήθως πρόκειται για αποκάλυψη «φαλλικών» συμβόλων που βρίσκονται κριμένα μέσα σε κανίστρια με καρπούς, φρούτα λουλούδια ή πέπλα. Οι «φαλλοί» αυτοί, σκαλίζονται τελετουργικά, από συγκεκριμένα πρόσωπα, πάνω σε ένα κλαδί Συκιάς. Αυτό συνέβενε μεν, στην αρχαιότητα... αλλά ως έθιμο, είχε διατηρηθεί, ως τον προηγούμενο αιώνα και στην Κέρκυρα!!! (Διαβάστε Κάρολο Κλύμη)
• Σε κάποια μέρη οι γυναίκες ψήνουν ψωμί σε σχήμα φαλλού, ενώ αλλού πίνουν κρασί από μποτίλιες με σχήμα φαλλού. Στην Αγ. Άννα, στην Eύβοια περιφέρονται τεράστιοι φαλλοί, ενώ ο εορτασμός έχει πάρει έναν άκρως Βωμολοχικό χαρακτήρα, όπως το ίδιο συμβαίνει εξάλλου και στον Τίρναβο... αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Eλλάδας.
Φυσικά ο κάθε ένας μας καταλαβαίνει ότι... στις ημέρες μας «πουλάει» η αθυροστομία... και γι' αυτό επιλέγετε και υπερτονίζετε αυτό το στοιχείο, από πολλές τοπικές κοινωνίες... προκειμένου να προσελκύσουν έτσι επισκέπτες στον τόπο τους.
• Σε κάποια μέρη στη βόρια Ελλάδα (αλλά και στην απέναντι ακτή της Νοτίου Αλβανίας) το έθιμο του «γάμου» έχει διατηρηθεί, σε μια πιο πρωταρχική μυστηριακή μορφή. Η νύφη απαγάγετε από «δυνάμεις του κακού» αλλά οι εορταστές καταφέρνουν να την πάρουν πίσω... Το κακό επανέρχεται και απαγάγει και πάλι τη νύφη... Και πάλι οι εορταστές την ξανά κερδίζουν... και αυτό συνεχίζετε στο άπυρο. Το αέναο πάρε δόση της νύχτας και της ημέρας του φωτός και του σκοταδιού, της γέννησης και του θανάτου... Ο πρωταρχικός μύθος της αρπαγής την Περσεφόνης διασώζετε ως τις ημέρες μας.
• Στις ίδιες περιοχές, βοσκοί-κυνηγοί (με σύγχρονα ντουφέκια) κυνηγούν - πυροβολούν και τραυματίζουν, ή σκοτώνουν έναν ντυμένο με τραγοτόμαρα «δαίμονα».
• Στην Κοζάνη ανάβουν τεράστιους «Φανούς», σχεδόν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας καίνε τον βασιλιά - καρνάβαλο, ή τον Ιούδα»... στη Μεσσήνη όμως, κρεμούν την «γριά Συκού»! Φυσικά και στην Κέρκυρα καίμε τον «Σιορ Καρνάβαλο»!

«Αποδιοπομπαίοι τράγοι».
• Φυσικά μέσα σε όλα αυτά τα «αποτρεπτικά - καθαρτικά - αναζωογονητικά τελούμενα» έχουν «παρεισφρύσει» και «άλλου είδους» συνήθειες. Θα αναφέρω την «εορτή των τρελών» όπου γίνονταν στη Mεσαιωνική Eυρώπη. Ένας «τιποτένιος» γίνονταν «βασιλιάς» της γιορτής... όπου στο τέλος «διώχνονταν» με πολύ άσχημο τρόπο.
• Θα πρέπει να κάνουμε σύγκριση με τους «Φαρμακοίς» των αρχαίων Αθηναίων, που... μετά από στολισμούς και εορτασμούς... φορτώνονταν όλες τις βδελυρές πράξεις των Πολιτών και της Πόλεως... και «διώχνονταν» τελικά, με πολύ άσχημο τρόπο, από αυτήν.
• Εδώ ας επισημάνουμε και το παλαιό Βυζαντινό έθιμο «του Ιερού Νυπτίρος» που δυστυχώς στις ημέρες μας, έπαψε να τελείτε με τον παλαιό Βυζαντινό τρόπο στην Κέρκυρα. Σε αυτό ένας από τους Ιερείς (σε μόνιμη βάση) έπαιζε το ρόλο του Ιούδα! Αυτός ο Ιερέας (λόγο του ρόλου του) ήταν τόσο μισητός στο εκκλησίασμα... ώστε (κάποια στιγμή) αναγκασθήκαν με Bενετικό διάταγμα να τον απαλλάξουν από την υποχρέωση του να ενσαρκώνει τον «Ιούδα»... και η θέση του «προδότη» να μένει κενή(!) κατά την τελετή «του Ιερού Νυπτίρος».
• Στις παραπάνω σχετικές εκδοχές, φαίνεται καθαρά, το πόσο ανάγκη είχε... (και έχει..) ο άνθρωπος, να απαλλαγή από «σωρευμένες αμαρτίες»... (ακόμα και φορτώνοντας ταις σε κάποιον άλλον) ...να καθαρθεί, να αναγεννηθεί... και ως «νέος - αγνός» να ξαναρχίσει ένα νέο γονιμοποιό κύκλο μέσα στη φύση... που και αυτή (αναγνωρίζοντας τον, ως «εξ αγνισμένο»... θα του προσφέρει και πάλι πλουσιοπάροχα τα αγαθά της!

Η ελευθεριότητα και αθυροστομία... ως τρόπος «κοινωνική εκτόνωση».
Στο πέρασμα των αιώνων, δίπλα στις «βλαστικές ιερουργίες», αναπτυχθήκαν και «άλλου είδους» οργιαστικές καταστάσεις. Το αλκοόλ, το σεξ και η αθυροστομία κυριάρχησαν και πολλές φορές επισκίασαν τα πρωταρχικά τεκτενώμενα. Τα «φαλλικά δρώμενα» στον Τίρναβο μας κάνουν να σκεφτούμε τα γονιμοποιά Διονυσιακά «όργια» που τελούνταν στους Αγρούς... τα «σκωπτικά» τραγούδια μας θυμίζουν τις «εξ αμάξης λοιδορίες» και τους «Γεφυρισμούς» που απευθύνονταν κατά των Μυστών των Eλευσίνιων Mυστηρίων...

Απο τους Ρωμαίους στους Βενετούς...
Φυσικά τα τελετουργικά των Pωμαϊκών και των Βυζαντινών εθίμων, της περιόδου, πήραν μια πιο «ελευθεριάζουσα - οργιαστική» μορφή και έφτασαν (ως καταγράφετε) στις δόξες τους, στις ημέρες Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας! Εδώ οι Aποκριές και το Καρναβάλι, αυξήθηκε σε χρονική περίοδο... και έδωσε την ευκαιρία (αρχικά στην αστική - εμπορική τάξη) για επί πλέων διασκέδαση... Κάτω από την «Μπέρτα», το Καπέλο και τη Μάσκα (Ντόμινο) του καρναβαλιστή διαπραχθείσαν ποικίλες «ακολασίες» και διαδραματισθήκαν πικάντικα (κωμικά ή μη...) γεγονότα. Μία ανάμνηση όλων αυτών είναι τα αρχικά «Μπουρμπούλια» που τελούνταν (και τελούνται) στην Πάτρα
Ας μη παρά γνωρίζουμε ότι η ελευθεριότητα και η αθυροστομία υποδαυλίστηκαν σκοπίμως από την εκάστοτε «άρχουσα τάξη», που διέκρινε την αναγκαιότητα «κοινωνικής εκτόνωσης» των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων.

Κοσμοπολιτισμός και Παγκοσμιοποίηση.
Σήμερα, στην εποχή του Κοσμοπολιτισμού και της Παγκοσμιοποιήσεις, η περίοδος των Απόκρεων, (εκτός από την οργιαστική εκτόνωση) έχει πάρει μια άλλη μορφή εορτασμού πιο Εμπορική, πιο ψεύτο - Πολιτιστική!
Αν (π.χ.) αυτό που χαρακτηρίζει το καρναβάλι του Ρίο είναι το ξέφρενο κέφι, ο χορός, το σεξ και η μαζικότητα... αυτό που χαρακτηρίζει το καρναβάλι της Βενετίας είναι η Τέχνη, η Ποιότητα, η πρωτοτυπία και ο μυστηριακός ερωτισμό!
Και τα δύο όμως έχουν ξεμακρύνει πολύ από τις πρωταρχικές τελετές «βλάστησης»... όχι γιατί έπαυσαν να μεταφέρουν (με αλληγορίες και συμβολισμούς) τις παν αρχαίες και παν ανθρώπινες δοξασίες... αλλά γιατί ίδιος ο άνθρωπος σήμερα αποκόπηκε από τις παραδόσεις του. Οι λαοί εκμαυλίζονται πλανιόνται και αποκόπτονται «εντέχνως» από τις πολιτιστικές ρίζες τους. Ο λανθάνων κοσμοπολιτισμός θεωρεί τη Λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα «εκτός μόδας» και «κατώτερης τάξης» ενασχόληση.

Παλιές «χωριάτικες συνήθειες»!
Τουλάχιστον έτσι φαίνονται, όλα αυτά, στα μάτια αυτών που δεν μπορούν «να αγνοήσουν το προφανές», που δεν μπορούν «να διαβάσουν πίσω από τις λέξεις»... και που δεν μπορούν να ακούσουν αυτό που φτάνει σε μας «σαν ψίθυρος» μεταφερόμενο από έναν «αρχαίο» θαρρείς, άνεμο.
Το να σκύψουμε στην παράδοση μας... και το να αναβιώσουμε τα πανάρχαια έθιμα μας είναι είναι πια αναγκαιότητα επιβίωσης για τον πολιτισμό μας... που αναζητά με αγονία... αποτροπή του κακού - κάθαρση - αναζωογόνηση και αναγέννηση!

Μυστηριακή «συνάθροιση Ιερουργών»... στην Κέρκυρα!
Εμείς εδώ στην Κέρκυρα πρέπει να νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί... γιατί, οι παλιοί «Βυζαντινοί» αγροτικοί πληθυσμοί της υπαίθρου έχουν διατηρήσει την αρχέγονη προγονική «βλαστική» τελετουργία.
Εκτός όμως, από την «Διονυσιακή» μορφή τους, διασώζεται και το πολύ παλιό έθιμο, γνωστό ως «Xορός των παπάδων». Σε αυτό σώζετε η πανάρχαια τελετουργική - μυστηριακή «συνάθροιση Ιερουργών», όπου «σε ορισμένο χρόνο και τόπο», αυτοί θα πρέπει να συν γιορτάζουν Δοξάζοντας Τον Ύψιστο, ζητώντας με αυτό τον τρόπο (από Aυτόν) ...την ευλογία Tου, την ανανέωση και την αναζωογόνηση του Kόσμου μας.

«Δοξάζω να...»
Με το «Δοξάζω να...» γίνετε μια αναβάθμιση της «Συμπαθητικής Κοσμογονίας».
Aπό το... «γίνετε στη φύση, αυτό που αναπαριστώ και πράττω», οδηγούμαστε στο... «Aναγνωρίζω, Ευχαριστώ και Δοξάζω συνειδητά, την Δημιουργό Δύναμη, γι' αυτό που ΕΙΜΑΙ»! Και φυσικά αυτό που «ΕΙΜΑΙ» δεν είναι ξέχωρο από το συνάνθρωπό μου, από τη φύση και από τον Θεό μου... (ότι και να σημαίνει αυτό).
H ταύτιση μου, με την Πανταχού Παρούσα «Δημιουργό Δύναμη»... δε διώχνει απλά, το υποτιθέμενο «κακό»... δε μου δίνει απλά «στάρι και υγεία»... αλλά κυρίως μου δίνει... Δύναμη να αντέξω, Σοφία να κατανοήσω και Kάλλος για να πράξω!
Aυτός φαίνεται να είναι ο πραγματικός Eξαγνισμός που ζητάμε... και η πραγματική Αναγέννηση που επιζητούμε την περίοδο των Απόκρεων!

PSMavro/Stavriotis
Zωγράφος / Συγγραφέας

Ελεύθερο προς δημοσίευση, αποστολή και ανάρτηση.

Xρήσιμα Βιβλία. Στοιχεία για τις περίοδο των Απόκρεων (αλλά και γενικότερα για Ήθη και Έθιμα που τηρούνται στον Eλλαδικό χώρο) μπορείτε να βρείτε στα βιβλία...
• «Τα λαογραφικά του Δωδεκαήμερου». Στρατής Αλ. Μολινός. Εκδόσεις «Φιλιππότη». • «Eλληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας» Γ. A. Μέγας. Εκδόσεις «Εστία». • «Ελληνικές γιορτές», από τη σειρά «Ελληνική δημιουργία» των Εκδόσεων «Παπαδήμα». • Iδιαιτέρως για την Κέρκυρα σημαντικό είναι το βιβλίο της Νινέττας Χ. Λάσκαρι, των Εκδόσεων «Τοπίο», με το τίτλο «Κέρκυρα. Mία ματιά μέσα στο χρόνο»... • αλλά και το βιβλίο του Οδυσσέα - Καρόλου Χρ. Κλήμη, των εκδόσεων «Τυπωθήτω», με τίτλο «Δρώμενα έθιμα του Kερκυραϊκού λαού».

Πληροφορίες στο διαδίκτιο.
http://el.wikipedia.org/wiki/Απόκριες
http://www.e-go.gr/timeout/article.asp?catid=16191&subid=2&pubid=111596701
http://www.carnivalpatras.gr.
http://wooz.gr/photo-best-of/φωτογραφίες-από-το-μαγικό-καρναβάλι-της-βενετίας
http://users.sch.gr/geioanni/sel-politismos/politismos_zan_moreas_1_b-theatro-1.htm
http://users.sch.gr/geioanni/sel-eortes/sel-triodion/eortes3=triodion-1.htm#a

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Περπατώντας (και πάλι) με τον «ΑΡΙΩΝΑ»!

ΝΕΕΣ «ΒΟΛΤΕΣ» με τον «Αρίωνα».

Tο τωρινό Δ.Σ. του «Aρίωνα» έχει προγραμματίσει (και πραγματοποιήσει)και πάλι, περιπάτους στα γύρο μονοπάτια.
Μπορείτε να συμμετέχετε σε αυτές τις πρωινές Κυριακάτικες «Βόλτες», αφού πάρετε πληροφορίες...
...από τον Πρόεδρο του «Aρίωνα» Χρήστο Σεχάτη στο 6946837125
...ή, από τον υπεύθυνο για τους περιπάτους Γιάννη Λουκά, στο 6972696072.


Το Νέο e-mail του «Aρίωνα» είναι το...
arionpolitistikos@gmail.com






















foto Tasos Mpalanikas /idragogio/Ano Garoumas/Boyno Stavros

....................................................................................................................................

Παλαιότερες Διαδρομές για Πεζοπόρους

Ο Πολιτιστικός σύλλογος «ΑΡΙΩΝ», του χωριού «Σταυρός» και στο παρελθόν... (βάσει Eυρωπαϊκού προγράμματος για την ανάδειξη των Παλαιών Μονοπατιών), ...διοργάνωσε πολλές διαδρομές στη γύρο περιοχή με μεγάλη επιτυχία. Παλαιοί Σταυριώτες ξαναθυμήθηκαν τα παλιά μονοπάτια, νεότεροι τα γνώρισαν... και πολλοί Κερκυραίοι (και όχι μόνο!) βρήκαν την ευκαιρία να τα περπατήσουν και αυτοί. Σας παραθέτω «συνδέσμους» από σχετικές αναρτήσεις από τις τότε «βόλτες» μας. Πιστεύω ότι θα σας βοηθήσουν να γνωρίσετε την γύρο περιοχή και πως (βάση αυτών) θα προγραμματίσετε τις δικές σας βόλτες στην ύπαιθρο.

Eπισκεφτείτε...

http://arion-stavros.blogspot.com/2007/11/blog-post_3358.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2007/11/blog-post_7823.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2007/11/anebhkame-th.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/02/blog-post_11.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/02/blog-post_17.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/03/blog-post_09.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/03/blog-post_16.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/05/6-4-28-6-5-28.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/06/blog-post_04.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/08/to.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/08/bpiho.html
http://arion-stavros.blogspot.com/2008/09/blog-post.html