Η ανάβαση ήταν δύσκολη, γιατί το παλιό μονοπάτι ήταν κλειστό... αλλά ο έμπειρος «Αγιοκαίτης» οδηγός μας (ο κ. Aρσένιος, ο φούρναρης) ...μας οδήγησε τελικά, με ακρίβεια, στη λεγόμενη από τους παλιούς, «Σπηλιά του Χάρου» (όνομα και αυτό!).
Στην κοπιώδη ανάβασή μας δεν μπορούσαμε να μη, θαυμάσουμε και να μην απορήσουμε, με τους παλιούς χορικούς, που με μεγάλο κόπο έφτιαχναν, σε τόσο απρόσιτα μέρη, ξερολιθιές και σκάλες, για να συγκρατήσουν το χώμα και να φυτέψουν αμπέλια και ελιές! Τώρα φυσικά ήταν όλα εγκαταλελειμμένα και το μονοπάτι κλισμένο από ασφόλακες και αγκάθια. Μόνο κάποιοι κυνηγοί, που και που, φαίνεται πως το βαδίζουν πια.
Το σπίλωμα είναι αρκετά βαθύ και σχετικά βατό (άλλωστε, εκεί φύλασσαν, παλαιότερα, τα πρόβατα και τα γίδια τους, οι «Αγιοκαίτες» βοσκοί). από τον οδηγό μας μάθαμε πως, σε αυτό το σπίλωμα, έγινε μία θρυλική μυστική συνάντηση Αντιστασιακών Ανταρτικών Ομάδων, που για την οργάνωσή της εργάσθηκαν μυστικά, κάτω από τη μύτη των κατακτητών, πολλοί «Αγιοκαίτες». σαν σύνδεσμοι. Συνεχίζοντας το μονοπάτι Bόριο - Δυτικά οδηγηθήκαμε πάνω από τις «Γράβες»... στην άκρη... στο γκρεμό. από εκεί πάνω, θαυμάσαμε τους Άγιους Δέκα βλέποντας τους από μία οπτική γωνία μοναδική! Η θέα ήταν καταπληκτική.
Στη συνέχεια κατήλθαμε από πιο βατό, αυτή τη φορά, μονοπάτι και επισκεφτήκαμε, ακριβός από κάτω το λεγόμενο «Σκαφόνι». Πρόκειται για ένα γκρέμισμα στη γράβα, που αποκάλυψε ένα γιγάντιο όρθιο κοίλωμα, κατακόρυφα στο βράχο, σαν σκαφόνι. Εκεί, λέγετε πως, παλαιότερα, υπήρχε και κάποια αγιογραφία προφανώς φτιαγμένη από κάποιο θεοσεβούμενο χωρικό ή από κάποιον «αναχωρητή» ... δυστυχώς σήμερα σώζονται ελάχιστα ίχνη χρώματος στο βράχο.
Συμπέρασμά μας είναι πως.... σαν φυσικό μονοπάτι, για περιπατητές (αυτό της επιστροφής μας) είναι ιδανικό! Μπορεί να αξιοποιηθεί... αρκεί κάποιοι... (από το χωριό, από το σύλλογο, από το δήμο...) δείξουν ενδιαφέρων.
Εμείς θα επανέλθουμε γιατί μάθαμε πως, στις πάνω Γράβες, υπάρχουν και άλλες σπηλιές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου