«ΑΡΙΩΝΑΣ» Ένας θρυλικός ποιητής - κιθαρωδός της αρχαίας Ελλάδας, που καταγόταν από τη Λέσβο. Φέρεται ότι έζησε στην αυλή του Περίανδρου, τυράννου της Κορίνθου. Θεωρείται επινοητής του διθυράμβου. Σήμερα «ΑΡΙΩΝ» ονομάζεται ο ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ EΞΩPAΪΣTIKOΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ στο Χωριό «Σταυρός», στη Κέρκυρα.

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Γιορτάσαμε (με φασολάδα και ρέγκα) τον Άγ. Αρσένη


......................................................
Ο πολιτιστικός σύλλογος του Σταυρού «APIΩN» γιόρτασε παραδοσιακά τον Άγιο Aρσένιο. Αναβίωσε το έθιμο της προσφοράς φασολάδας και ρέγκας (την ημέρα του Aϊ - Αρσένη), στο χώρο του συλλόγου, (την Τετάρτη 19 Γενάρη).
Ο «Αρίωνας» έβαλε την φασολάδα και τις ρέγκες, και οι Σταυριώτες το κρασί και την καλή διάθεση.
......................................................




......................................................
Το (νέο) Δ.Σ. του «AΡIΩNA» φρόντισε για όλα και με το παρά πάνω... Iδιαίτερα ο πρόεδρος του συλλόγου... μέχρι και φασολάδα μαγείρεψε, σε μεγάλο καζάνι, για όλους μας.
Η προετοιμασία της αίθουσας και το σερβίρισμα ήταν άψογο!
Ομολογούμενος θα μπορούσε να θεωρηθεί «επαγγελματική» η δουλειά τους!
......................................................






......................................................
Το ίδιο πετυχημένη ήταν και η παρουσία των δύο πολύ καλών λαϊκών μουσικών που μας κράτησαν συντροφιά με τα τραγούδια τους σε όλη τη βραδιά.
......................................................





......................................................
Τα σουβλάκια στο δρόμο, φυσικά μοσκοβόλισαν και πάλι!!!
......................................................


......................................................
Κλου της βραδιάς ήταν και το παραδοσιακό ψήσιμο ρέγκας με εφημερίδα, που έγινε «τελετουργικά» έξω στο δρόμο. Ιεροφάντες - Ψήστες... ο πρόεδρος του «Aρίωνα» Χρήστος Σεχάτης, ο γλύπτης Γιώργος Μέγκουλας και ο ζωγράφος Ηλίας Γιαννουλάς. Για «του λόγου το αληθές» παραθέτουμε φωτογραφίες από τα «τεκτενώμενα» όλης της βραδιάς.
......................................................






......................................................
Άντε και του χρόνου.

Κείμενο με πληροφορίες (για τον αϊ. Αρσένη) που διαβάστηκε την ίδια βραδιά.

Αρσένιος, ο πρώτος Επίσκοπος - Μητροπολίτης Κέρκυρας.

Aπό το 933, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέοντας ο σοφός, αναφέρει την Κέρκυρα ως Αρχιεπισκοπή.
Κάπου ανάμεσα στα 1200-1300, ο Λόγιος - μοναχός Ιωάννης Γράσσος αναφέρει (σε ποίημα του) τον άγιο ως πρώτο Αρχιεπίσκοπο Κέρκυρας.
Με τον ίδιο τίτλο αναφέρετε ο άγιος Αρσένιος και στο «Γενικό αγιολογικό κατάλογο» του Φιλίππου Φεράριου το 1625
Aυτό υποστηρίζουν (και συνηγορούν) έγκυροι - παλαιοί - μελετητές, όπως ο Ανδρέας Μουστοξύδης, ο Σπυρίδωνας Παπαγεώργιος, αλλά και ο νεότερος Γεώργιος Γαστεράτος.
......................................................

......................................................
Ο άγιος σώζει τη Κέρκυρα από τους Σλάβους
Ιστορικά στοιχεία αναφέρουν ότι... Κατά τους μέσους χρόνους (9ο αιώνας) οι Σλάβοι πραγματοποιούν καταστροφικές επιδρομές. Η Κέρκυρα δέχθηκε τότε επανειλημμένες επιθέσεις σε μια εκ των οποίων το 933 μ.Χ. ο Μητροπολίτης Αρσένιος επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των εχθρών. Όταν το 953 μ.Χ. εκοιμήθη, η ανακήρυξή του σε Άγιο και προστάτη του νησιού και του Φρουρίου... φανερώνει τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε η Κέρκυρα την εποχή αυτή.
Η ιστορία και η παράδοση έχει διασώσει (μέχρι τις ημέρες μας) την σωτήρια παρέμβαση του Αγίου Αρσενίου κατά την πολιορκία του 933.
Οι Κερκυραίοι αγαπούσαν τον Άγιο Aρσένιο ιδιαίτερα... και παρ' όλο που ήταν μητροπολίτης, τον τιμούσαν σαν «Στρατιωτικό» άγιο - προστάτη τους.
Η παλαιά λατρεία του αγίου Αρσενίου... «ατόνησε» μόνο όταν έφτασε στο Νησί το σκήνωμα του Αγίου Σπυριδώνα... αλλά δεν ξεχάστηκε ποτέ.

Στο Σταυρό
Στο Σταυρό υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Αρσενίου στα Μακράτα.
O ιστορικός Χαρίλαος Κόλλας και ο ερευνητής Δημήτριος Καπάδοχος έψαξαν, βρήκαν, μελέτησαν και ανέδειξαν έγραφα από το Iστορικό Αρχείο της Κέρκυρας.
Ο Δημήτριος Καπάδοχος βρήκε έγραφα από το ο 1753, όπου αναφέρετε ότι... (ανάμεσα και σε άλλες εκκλησίες στο χωριό του Σταυρού) ...στα Μακράτα, υπάρχει η Μονή του αγίου Αρσενίου, της γενεάς Μακρή... με τότε Εφημέριο τον παπά Πέτρο Δαφνή»
Αυτά από τη καταγραφή των Ιερών Μονών του Νησιού που έγινε από τον τότε Πρωτόπαπα Βούλγαρη... κατά παραγγελία βέβαια των Bενετών, το 1753.
O Χαρίλαος Κόλλας αναφέρει μία ακόμα παλαιότερη καταγραφή του Αγίου Aρσενίου, που μας πηγαίνει πίσω στο 1587...
Ας σημειωθεί ότι η χρονολογία που αναφέρονται (από το Νοτάριο Τοξιότη Εμμανουήλ), δεν είναι κτητορική, αλλά τότε που συντάχτηκαν συγκεκριμένες συμβολαιογραφικές πράξεις! H εκκλησία σημαίνει ότι προ υπήρχε (δεκάδες, ίσος και εκατοντάδες χρόνια πριν!).

Tοπιογραφία
Η εκκλησία του Aγίου Αρσενίου, δεσπόζει σε ύψωμα πάνω από το στρατηγικό πέρασμα πέρασμα που σήμερα ονομάζετε «του Κογιοβίνα». Αυτό το πέρασμα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό... γιατί έλεγχε το δρόμο που οδηγούσε από τη Νότια Κέρκυρα προς την Πόλη... αλλά και γιατί (αργότερα) προστάτευε και τις πλούσιες υδάτινες πυγές... που βρίσκονται ανάμεσα στα Λουκάτα και τις Μπενίτσες.
Το παλιό χωριό των «Αγίων Δέκα»... τα παλιά» «Λουκάτα», ο λόφος της Αγίας Tριάδας και το βουνό του Σταυρού ήταν φυσικές οχυρές θέσεις που έκλειναν το δρόμο σε κάθε «κολίγα» - δραπέτη - φυγά από τα Βαηλίκια του Νότου, αλλά και σε κάθε επίδοξο εισβολέα που θα προσπαθούσε να βρει πρόσβαση (από το Νότο) προς τη Πόλη της Κέρκυρας...
Φυσικά το πέρασμα Κογιεβίνα ήταν πολύ στρατηγική θέση γιατί ήταν βατό και προσιτό για να περάσουν κάρα, άμαξες, κανόνια και πεζοί. Εκεί λοιπόν, θα πρέπει να υπήρχε ισχυρή Στρατιωτική φρουρά... και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει και εκκλησία αφιερωμένη στον τότε άγιο προστάτη του φρουρίου της Κέρκυρας!

Λαογραφικά
Λαογραφικά το όνομα του αγίου Αρσενίου συνδέετε με τα «αρσενικά» παιδιά και κατ'επέκταση με την ανδροπρέπεια και και τη γενναιότητα.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Η κ. Βλάση είναι Αντιδήμαρχος στη θέση του παλεού Δήμαρχου Αχιλλείων!


..........................................
Σίγουρα θα αναρωτιέστε... - Τώρα ποιός είναι «Δήμαρχος» στη θέση του παλαιού Δήμαρχου Αχιλλείων???
Δεν υπάρχει πια δήμαρχος Αχιλλείων! Ο Δήμαρχος (τώρα πια...) είναι ΕΝΑΣ για ΟΛΗ τη Κέρκυρα!
Υπάρχουν όμως πολλοί Aντί Δήμαρχοι που έχουν διάφορες αρμοδιότητες...
Η κ. Βλάση είναι Αντιδήμαρχος και στην αρμοδιότητα της έχει τα χωριά του πρώην Δήμου Αχιλλείου.
..........................................


..........................................
Τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου στα γραφεία του παλιού δημαρχείου έγινε η γνωριμία της νέας Αντιδημάρχου με εκπροσώπους των Kοινοτήτων της περιοχής αλλά και με αντιπροσώπους πολιτιστικών συλλόγων.
..........................................

..........................................
Το χωριό μας αντιπροσώπευσαν από την πλευρά της κοινότητας οι κ.κ. Παναγιώτης Κομιανός και .... Δαφνής, και από την πλευρά του Π.Σ. «APIΩN» ο κ. Σπύρος Λουκάς.
..........................................

..........................................
Η συνάντηση έγινε παρουσία του πρώην Δημάρχου (Δ. Αχιλλείων) και νυν Aντιδημάρχου (πρώτου στην τάξη) όλης της Κέρκυρας κ. Ερωτόκριτο Kαρύδη!
Φυσικά παραβρέθηκαν πολλά σημαντικά (πρώην και νυν) στελέχη της Δημοτικής αρχής όπως ο κ. Ποταμίτης, ο κ. Μάμαλος κλπ.
..........................................

..........................................
Mετά από τις απαραίτητες συστάσεις έγινε μια πρώτη αναφορά προβλημάτων του κάθε χωριού ξεχωριστά... και συμφωνήθηκε οι πρόεδροι των Kοινοτήτων να καταθέσουν εγγράφως τα προβλήματα του κάθε χωριού ξεχωριστά. Eπίσης η Αντιδήμαρχος κ. Βλάση υποσχέθηκε το συντομότερο να επισκεφτεί τα χωριά της περιοχής μας και να δει τα προβλήματα από κοντά.
Εκ μέρους του Π.Σ. «ΑΡΙΩΝ» δωρήθηκαν, στην Αντιδήμαρχο κ. Βλάση, τα δύο βιβλία που αναφέρονται στο χωριό μας... για να «βοηθηθεί» να γνωρίσει το Σταυρό και τον Σύλλογό μας.
Αναμένουμε να την φιλοξενήσουμε!

Φυσικά και της ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ευελπιστούμε σε ΚΑΛΗ ΣYNEPΓAΣIA για το καλό του τόπου μας.

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

H Πρωτοχρονιάτικη Πίτα του «ΑΡΙΩΝΑ»


......................................................................................................
Foto/Reportaz από την Πρωτοχρονιάτικη Πίτα του «ΑΡΙΩΝΑ»... στο χωριό του «Σταυρού»!
......................................................................................................

......................................................................................................
Το ΝΕΟ Δ.Σ. του Π.Σ. «ΑΡΙΩΝ», οι ΝΕΟΙ Σύμβουλοι της Κοινότητας μας,
και το Eκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι.Ν. της Παναγίας... την Πέμπτη (τα Θεοφάνια)...
EKOΨΑΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ, την Πρωτοχρονιάτικη Πίτα μας, στα γραφεία του Π.Σ. «ΑΡΙΩΝ»...
......................................................................................................













......................................................................................................
Μαζί μας και η «φρέσκο εκλεγμένη» Περιφερειακή Σύμβουλος κ. Μακρή Αμαλία (Βάσια) ...που (καλά καταλάβατε) είναι συχωριανή μας από τα Μακράτα!!!

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Tα παιδιά του «Αρίωνα» έψαλαν τα κάλαντα και υποδέχτηκαν τον «Aι Βασίλη» ακούγοντας ένα «πρωτοχρονιάτικο παραμύθι»

..........................................................................................................

..........................................................................................................
To ΝΕΟ Δ.Σ. του Π.Σ. «ΑΡΙΩΝΑ» έδωσε ένα ακόμα δείγμα για το τί έχει μπορεί να κάνει! Στη στολισμένη αίθουσα του συλλόγου πραγματοποιήθηκε «παιδική γιορτή» για την υποδοχή του καινούργιου χρόνου. Tα παιδιά του «Αρίωνα» έψαλαν τα κάλαντα και υποδέχτηκαν τον «Aι Βασίλη» ακούγοντας ένα ανέκδοτο «πρωτοχρονιάτικο παραμύθι» από τον PSMavro!
Μικροί και μεγάλοι «Σταυριώτες» δοκίμασαν γλυκά, πίτες, χυμούς και αναψύχτηκα... ενώ δώρα μοιράσθηκαν σε όλα τα παιδιά!
Η επιτυχία της εκδήλωσης φάνηκε όχι μόνο στα πρόσωπα των μικρών παιδιών αλλά και στην συμμετοχική προσφορά των ίδιων των «Σταυριωτών»! Εκτός από την φυσική τους παρουσία πολλές Σταυριώτισες έφτιαξαν πίτες, γλυκά και άλλα καλούδια όπου και τα έφεραν στο Σύλλογο. Μία πολύ καλή αρχή... όπου θα έχει (πολύ σύντομα) συνέχεια, με την Κοπή της Πρωτοχρονιάτικη Πίτας του «Σταυρού» την ημέρα των «Θεοφάνιων», αμέσως μετά από την εκκλησία!
...Και δεν λέμε απλά «Πρωτοχρονιάτικη Πίτα του Αρίωνα»... γιατί αυτή η «Πρωτοχρονιάτικη Πίτα» θα κοπή «από κοινού» με το «Νέο Κοινοτικό Συμβούλιο... αλλά και με το Eκκλησιαστικό Συμβούλιο του χωριού! Μία πραγματικά «ενωτική κίνηση» που έχει άμεση ανάγκη ο «Αρίωνας» και οι Σταυριώτες!!!

Ακολουθεί ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το ΝΕΟ Δ.Σ. του Π.Σ. «ΑΡΙΩΝ»,
οι ΝΕΟΙ Σύμβουλοι της Κοινότητας μας,
και το Eκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι.Ν. της Παναγίας...
μας (σας) προσκαλούν...
την Πέμπτη (Θεοφάνια), στις 6 Ιανουαρίου και ώρα 12μ.μ.
στα γραφεία του Συλλόγου Π.Σ. «ΑΡΙΩΝ», στο χωριό του «Σταυρού»,
να κόψουμε, από κοινού, την Πρωτοχρονιάτικη Πίτα μας.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.
...ο γνωστός σας, «Αρίωνας»!

..........................................................................................................

..........................................................................................................
Aκολουθεί το ανέκδοτο «πρωτοχρονιάτικο παραμύθι», που διαβάστηκε σε μικρούς και σε μεγάλους Σταυριώτες, για να μπορέσουν να το διαβάσουν όσοι γίνετε περισσότεροι.

Ο δικός μου «Αι Βασίλης».

Τώρα που είναι Πρωτοχρονιά, όπως και κάθε Πρωτοχρονιά, είναι συνήθεια (από τα αρχαία χρόνια), οι άνθρωποι να κάθονται γύρο στο τζάκι (ή από την ξύλοσόμπα τους) και να λένε (οι μεγαλύτεροι στους μικρότερους) παλιές ιστορίες. Ιστορίες που μπορεί, όταν τις διηγούνται τις άλλες ημέρες του χρόνου, να μη μας συγκινούν πολύ... αλλά πάντα όταν ακούγονται τέτοιες εορταστικές ημέρες... ακουμπούν ΟΛΩΝ τις καρδιές.
Έτσι και εγώ, τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία του «κυρ Βασίλη».
Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά και ρούγα, υπάρχει πάντα ένας «κυρ Βασίλης»! Ακόμα και αν δεν τον λένε «Βασίλη»... πάντα υπάρχει ένας «κυρ Βασίλης»! Σας ακούγεται λίγο παράξενο αυτό... αλλά είναι αλήθεια, παντού και πάντα υπάρχει ένας «κύριος Βασίλης»... ή για να ήμαστε πιο ακριβείς... παντού και πάντα μπορεί να υπάρξει ένας «κυρ Βασίλης»!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Τώρα, θα σας παρακαλέσω να κάνετε για λίγο ησυχία και να δώσετε προσοχή στην ιστορία που θα σας διηγηθώ... Θα σας μιλήσω για το δικό μου «κυρ Βασίλη».

Και ο δικός μου «κυρ Βασίλης», όπως άλλωστε όλοι οι «κυρ Βασίληδες», κάποτε ήταν μικρό παιδί σαν και εσάς. Bέβαια αυτό συνέβενε πριν πολλά - πολλά χρόνια...
Αυτός ο «κυρ Βασίλης», όταν ήταν παιδί λοιπόν, δεν πίστευε καθόλου στο συνονόματό του... Ξέρετε ποιόν εννοώ... Το γνωστό μας τον «Aϊ Βασίλη».
Όταν άκουγε τους συνομηλίκους του να μιλούν για τον «Aϊ Βασίλη», αυτός κρυφογελούσε και μάλιστα, θεωρούσε τουλάχιστον ανόητους, όσους πίστευαν ότι υπάρχει «Άγιος» που φέρνει δώρα στα παιδιά. Και όταν κάποιος μεγαλύτερος τον ρωτούσε... «Τι θέλεις Bασιλάκη να σου φέρει ο Aϊ Βασίλης την Πρωτοχρονιά?» ...αυτός εκνευρίζονταν, γιατί καταλάβαινε πως του έλεγαν ψέματα για την ύπαρξη ενός τέτοιου «Αγίου».
Ο «μικρός κυρ Βασίλης» γνώριζε ότι, όλα τα δώρα την Πρωτοχρονιά, τα φέρνουν οι γονείς στα παιδιά τους, ή κάποιοι κοντινοί συγγενείς.
Γι' αυτόν, δεν υπήρχαν εκκεντρικοί χοντροί άγιοι, ντυμένοι στα κόκκινα, με λευκές γενειάδες... ούτε έλκηθρα ούτε τάρανδοι. Ήξερε πολύ καλά ότι, στα κεραμίδια των σπιτιών και στις καπνοδόχους, δεν ανέβαινε κανείς το χειμώνα, με τέτοιο κρύο... ούτε καν οι κεραμιδόγατοι. Aλλά δεν έλεγε και πολλά γιατί όλοι οι συνομήλικοι του... (είτε από αφέλεια, είτε από σκοπιμότητα) ...πίστευαν στον «άγιο των δώρων». Δεν ήθελε λοιπόν, να τους χαλάσει το όνειρο.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Ο «μικρός κυρ Βασίλης» μας, μπορεί να μην πίστευε στην ύπαρξη του «Aϊ Βασίλη»... όμως ήταν παιδί με ευαισθησίες και με καλή καρδιά.
Αυτός ήταν τυχερός γιατί... (ξέχασα να σας το πω) ...ο πατέρας του ήταν Δήμαρχος στο χωριό... και σαν Δήμαρχος είχε έναν πολύ καλό μισθό... και πρόσφερε τα πάντα στην οικογένεια του... και με το παρά πάνω μάλιστα! ...και φυσικά ποτέ δεν έλειπαν από τον «μικρό κυρ Βασίλη» τα δώρα. Κάθε Πρωτοχρονιά ο πατέρας του, του χάριζε ένα σορό δώρα... Αλλά και σαν Δήμαρχος, που ήταν, φυσικά είχε και πολλούς φίλους και ψηφοφόρους, που όλοι, πάντα τις γιορτινές ημέρες του πήγαιναν πολλά και ακριβά δώρα... γι΄αυτόν και για το «μικρό κυρ Βασίλη».
Kαταλαβαίνετε πως τα μόνα που δεν έλειπαν, από το μικρό «Bασιλάκη» ήταν τα δώρα... και ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά από που έρχονταν όλα αυτά.
Τέρμα λοιπόν, τα παραμύθια για τον «άγιο των δώρων»
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Όπως είπαμε όμως, ο «μικρός κυρ Βασίλης» είχε καλή καρδιά... και ήξερε πολύ καλά πως... όλοι οι συνομήλικοι του δεν ήταν το ίδιο τυχεροί με αυτόν. Κάποιοι μάλιστα (και δεν ήταν λίγοι αυτοί) περνούσαν στο σπίτι τους πολύ φτωχικά... και γνώριζε πως έρχονταν ημέρες που δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε. Σε αυτά τα παιδιά οι φτωχοί γονείς τους φυσικά, δεν μπορούσαν να αγοράσουν δώρα... πολύ περισσότερο, κανένας χοντρομπαλάς κόκκινοντυμένος «Aϊ Βασίλης» δεν τα θυμόταν.
Παρ' όλα αυτά, πάντα τα φτωχά παιδιά, (όπως όλα τα φτωχά παιδιά του κόσμου), πίστευαν (άδικα) και ήλπιζαν (μάταια) πως... ο «άγιος των δώρων», αυτή τη φορά θα τα θυμόταν και αυτά... και πως θα τα επισκέπτονταν, φέρνοντας τους κάτι όμορφο...
Αυτή η αδικία στενοχωρούσε πολύ το «μικρό κυρ Βασίλη».
Από τι μία, αυτός είχε τόσα πολλά παιχνίδια... αλλά δεν πίστευε καθόλου - μα καθόλου στην ύπαρξη του «Αγίου των δώρων»... και από την άλλη, οι φίλοι του - τα φτωχά παιδιά του χωριού - πάρ' όλο που πίστευαν στο Aϊ Βασίλη ...σχεδόν ποτέ τους δεν έπαιρναν δώρα.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Kάποια Πρωτοχρονιά λοιπόν, κάτι του πέρασε από το μυαλό. Yπήρχαν τόσα παιχνίδια στο πατάρι του! Δε θα ήταν άσχημη ιδέα να μοιράσει μερικά από αυτά! Πίρε γρήγορα την απόφασή του. Θα χάριζε, στα φτωχά παιδιά του χωριού, μερικά από τα παιχνίδια του!
Nωρίς την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ανέβηκε στο πατάρι του και ξεχώρισε μερικά παιχνίδια, που από καιρό βρίσκονταν ξεχασμένα εκεί. Ανάμεσα σε αυτά ... και ένα πανέμορφο μικρό, σκαλισμένο σε ξύλο, αλογάκι! Ήταν βαμμένο με ένα κίτρινο χρώμα και γυαλισμένο με κάποιο λαμπερό λούστρο! Ήταν τόσο όμορφο που, για κάποια στιγμή, σκέφτηκε αυτό να μην το χαρίσει... όμως η καλή του καρδιά, του είπε ότι... δεν είναι σωστό να κρατά για τον εαυτό του τα καλά παιχνίδια... και να χαρίζει μόνο αυτά που δεν του αρέσουν... Έτσι λοιπόν πίρε και το όμορφο ξύλινο κίτρινο αλογάκι, μαζί με τα άλλα παιχνίδια που διάλεξε και τα έβαλε σε ένα κόκκινο σακούλι που βρήκε παρά πεταμένο... Μια χαρά έκανε αυτό το σακούλι για τη δουλειά που το χρειάζονταν.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Το βράδυ, μετά το εορταστικό δείπνο, φίλησε τους γονείς του και τους είπε ότι θα ήθελε να πάει να κοιμηθεί νωρίς. Περίμενε στο δωμάτιο του και όταν μετά από ώρα κατάλαβε πως και οι γονείς του κοιμήθηκαν... αυτός πήδηξε, με το σακούλι του, από το παράθυρό του, έξω. Eυτυχώς η ώρα ήταν προχωρημένη και έκανε τόσο κρύο... που ακόμα και τα σκυλιά του χωριού δεν είχαν καμία διάθεση να βγουν από την τρύπα τους για να το γαυγίσουν.
Ο «μικρός κυρ Bασίλης» έφτασε έξω από το πρώτο σπίτι, όπου έμενε το πιο φτωχό παιδί του χωριού... Γλίστρησε σαν σκιά και στάθηκε εμπρός στην ξύλινη πόρτα, έχωσε το χέρι του στο κόκκινο σακούλι, έβγαλε το μικρό σκαλιστό κίτρινο αλογάκι και το ακούμπησε στο σκαλοπάτι... ύστερα, κτύπησε με δύναμη το μάνταλο και προτού οι αγουροξυπνημένοι ένοικοι ανοίξουν... εξαφανίσθηκε τρέχοντας!
Αυτό το έκανε μερικές φορές ακόμα, σε διαφορετικά σπίτια... και όταν ο σάκος του άδειασε από τα δώρα που είχε διαλέξει για να μοιράσει... γύρισε ήσυχα στο σπίτι του. Eυτυχώς κανείς από τους γονείς του δεν κατάλαβε τίποτα από τη βραδινή εξόρμησή του!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Η άλλη ημέρα στο χωριό ήταν κάπως διαφορετική από τις προηγούμενες.
Οι φτωχοί χωριανοί χαιρετούσαν ο ένας τον άλλων, αντάλλαζαν ευχές και αλληλοκοιτάζονταν με κάποια απορία... Τα φτωχά παιδιά ήταν ιδιαίτερα χαρούμενα... και όλοι (οι καθώς πρέπει νοικοκύρηδες) παραξενεύονταν να τα βλέπουν να επιδεικνύουν τα δώρα, που έλεγαν... ότι τους έφερε ο Aϊ Βασίλης!!!
Μάλιστα, όσο περνούσε η ημέρα άρχισαν και συζητήσεις... ακούγονταν αφηγήσεις και γίνονταν και περιγραφές για το παράδοξο που είχε συμβεί στο χωριό τους.
Το περίεργο είναι ότι, όλοι όσοι δέχτηκαν «επίσκεψη» από τον «άγιο των δώρων» στο σπίτι τους... συμφωνούσαν!
Όλοι τους μιλούσαν για έναν ψιλό, παχουλό, ασπρογένη, καλόκαρδο γέροντα, που έκανε πολλά χαρωπά «χωπ - χωπ - χωπ»... που κρατούσε στους ώμους του ένα μεγάλο κόκκινο σακούλι γεμάτο με δώρα... και που οδηγούσε ένα ιπτάμενο έλκηθρο που το έσερναν τάρανδοι. Aυτός ο κόκκινοντυμένος ροδαλός χοντρούλης, σταμάτησε (όπως αφηγούνταν) στην αυλή τους, 'άφησε τα δώρα του, κτύπησε την πόρτα και ...εξαφανίσθηκε! Όμως (και εδώ είναι το περίεργο) όλοι όταν άνοιξαν την πόρτα τους... πρόλαβαν και τον είδαν! ...και όλοι βεβαίωναν ότι είδαν ακριβός την ίδια φιγούρα που περιέγραφαν!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Φυσικά, ο «μικρός κυρ Βασίλης» πολύ ευχαριστήθηκε με όλα αυτά. Διασκέδασε... αλλά και καμάρωσε που ήταν υπαίτιος για να λέγονται αυτές η ιστορίες! Ένιωσε ευτυχισμένος γιατί μοιράσθηκε με τους φτωχούς συνομήλικους του, τα παιχνίδια του! Μια απεριόριστη ικανοποίηση τον πλημμύρησε όταν είδε τα «δώρα» του, στα χέρια των φίλων του! Τα φτωχά παιδιά του χωριού ήταν ίσος για πρώτη φορά, (τόσο μα τόσο) ευτυχισμένα, γιατί επιτέλους (όπως πίστευαν) τα θυμήθηκε και αυτά ο «άγιος των παιχνιδιών»!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Και την επόμενη χρονιά ο «μικρός κυρ Βασίλης» εφάρμοσε το ίδιο σχέδιο... μόνο που το προγραμμάτισε καλλίτερα. Διάλεξε νωρίτερα τα παιχνίδια που θα χάριζε, τα έβαλε σε ξεχωριστά κουτιά, τα τύλιξε με εορταστικό χαρτί περιτυλίγματος, τα έδεσε με όμορφους φανταχτερούς φιόγκους και έγραψε, έξω από κάθε κουτί, το όνομα του κάθε παιδιού - παραλήπτη!
Και πάλι τα μοίρασε κρυφά. ...και πάλι την επόμενη ημέρα οι φτωχοί συχωριανοί του έλεγαν παρόμοιες ιστορίες, για την επίσκεψη που δέχτηκαν από τον ίδιο καλοκάγαθο κόκκινο ντυμένο χοντρομπαλά «άγιο των δώρων»!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Και την επόμενη χρονιά, πάλι ο «μικρός κυρ Βασίλης» έκαμε το ίδιο... Και την επόμενη.... Και την επόμενη... Και πάντα ένιωθε την ίδια ικανοποίηση και έπαιρνε πάντα την ίδια χαρά! Ο φίλος μας είχε βρει το νόημα της ζωής του. Ένιωθε πως, ο λόγος που είχε έρθει σε αυτό το κόσμο, ήταν για να προσφέρει χαρά στα παιδιά!
Αυτή η γιορταστική μυστική αποστολή, που οικιοθελώς είχε αποδεχτεί, του διαμόρφωσε κατάλληλα σταδιακά και τον χαρακτήρα του. Ο «μικρός κυρ Βασίλης», χρόνο με το χρόνο, συνειδητοποιούσε ότι, εκτός από παιχνίδια... είχε και άλλα πράγματα να μοιρασθεί με τους συχωριανούς του! Έτσι, πάντα εύρισκε τρόπο να μοιράζει (π.χ) τα ρούχα που του περίσσευαν, σε αυτούς που δεν είχαν να ντυθούν... να μοιράσει τα βιβλία του, σε όσους που δεν είχαν να αγοράσουν... να μοιράσει τα φρούτα που του περίσσευαν, από τα δέντρα του κήπου του... Ο «μικρός κυρ Βασίλης», έδινε κάθε τί, που αυτός είχε σε αφθονία... και η άλλοι δεν είχαν.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Πρωτοχρονιά με Πρωτοχρονιά, τα χρόνια περνούσαν και ο «μικρός κυρ Βασίλης»... όπως είναι φυσικό, κάποια στιγμή έπαυσε να είναι «μικρός». Έγινε νεαρός... και μετά, πραγματικός άντρας... και μετά έγινε ώριμος μεσήλικας.
Ο «κυρ Βασίλης» ήταν πια, ένας τίμιος επαγγελματίας που εργάζονταν σκληρά για να ζήσει. Από τα χρήματα που κέρδιζε με τη δουλειά του, πάντα ένα ποσό το έβαζε στην άκρη και το προόριζε για αγορά παιχνιδιών, που τα μοίραζε πάντα (τώρα πια...) σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του χωριού... Aλλά πάντα κρυφά, όπως και την πρώτη φορά, την Παραμονή κάθε Πρωτοχρονιάς!
...Και ήταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένος με την «μυστική αποστολή» του!
...Και ας μην πίστευε ο ίδιος, ότι υπάρχει «Aϊ Βασίλης»!
..........................................................................................................



..........................................................................................................
Μάλιστα είχε πληροφορηθεί, από τα ιερά βιβλία μας, ότι ο δικός μας «Άγιος Bασίλειος» ήταν πραγματικά ένας σεβάσμιος φιλάνθρωπος ιεράρχης, που πριν από πολλά πολλά χρόνια είχε αφιερώσει τη ζωή του στο να βοηθά τους φτωχούς... κτίζοντας νοσοκομεία γηροκομεία και ένα σορό άλλα ιδρύματα... Γνώριζε πως, αυτός ο πραγματικά δικός μας Άγιος Bασίλειος καμία σχέση δεν είχε με τον ξενόφερτο χοντρομπαλά «άγιο» που ξεπήδησε (σαν σχεδίασμα) μέσα από την διαφήμιση ενός πολύ γνωστού αναψυκτικού. Αλλά τί σημασία είχε πια. Ο «άγιος Nικόλαος» τον Καθολικών, ο άγιος Bασίλειος των Ορθοδόξων και ο «άγιος» των... αναψυκτικών... με το πέρασμα των χρόνων, είχαν γίνει ένα... και είχε αγαπηθεί από όλα τα παιδιά του κόσμου... σαν «άγιος» των δώρων και των παιχνιδιών! «Άλλοι καιροί, άλλα πουλιά, άλλα τραγούδια»!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Ο «μικρός (αλλά μεγάλος πια...) «κυρ Βασίλης», δεν έκανε ποτέ οικογένεια και δεν απέκτησε ποτέ δικά του παιδιά... γιατί δεν είχε χρόνο για τον εαυτό του... Τώρα πια, τον είχαν πάρει και τα χρόνια... και ήταν χρόνια δύσκολα... γιατί μια «οικονομική κρίση»... εμφανίσθηκε και έκανε τους πιο πολλούς ανθρώπους να χάσουν την δουλειά τους. Οι φτωχοί έγιναν ακόμα πιο φτωχοί... και ακόμα πιο πολλοί. Πρωτοχρονιά με την Πρωτοχρονιά τα φτωχά παιδιά του χωριού, πλήθαιναν... και ο «μικρός (αλλά μεγάλος πια...) κυρ Βασίλης» μας, (που σημειώτεον, λόγο της οικονομικής κρίσης, γίνονταν και αυτός ολοένα και φτωχότερος) έπρεπε να βρει ακόμα περισσότερα δώρα... και πιστέψτε με, τα έβρισκε πια, πολύ δύσκολα... αλλά αυτός πάντα εύρισκε χρήματα, από το υστέρημα του, τώρα πια και εξασφάλιζε τα δώρα που έπρεπε να μοιράσει κρυφά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Σαν αποτέλεσμα της «οικονομικής κρίσης» που όλο και μεγάλωνε, ο «κυρ Βασίλης» έχασε τελικά και τη δουλειά του... αναγκάσθηκε να πουλήσει το κήπο του, τις ελιές του... ακόμα και το πατρικό του σπίτι πούλησε προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα Πρωτοχρονιάτικα δώρα για τα φτωχά παιδιά του χωριού...
Ο φίλος μας, ήταν πια, παν φτωχός, ηλικιωμένος και άρρωστος.
Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα, ο «κυρ Βασίλης» μας, έγινε τόσο φτωχός που... δεν είχε χρήματα ούτε στο γιατρό να πάει ούτε τα απαραίτητα φάρμακα του να αγοράσει...(μια και ήταν άνεργος και ανασφάλιστος...)
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Αυτή τη παραμονή, ο «κυρ Βασίλης» μας, κάθονταν, ανήμπορος να σηκωθεί, στη γωνία μιας μικρής αποθήκης που είχε πια για σπίτι... τουρτούριζε μέσα στο κρύο και την υγρασία, χωρίς φωτιά και χωρίς φαγητό... Ήταν πολύ στενοχωρημένος, όχι, γιατί αυτός είχε καταντήσει τόσο φτωχός... αλλά γιατί, μετά από πολλά πολλά χρόνια... δεν είχε τίποτα να χαρίσει στα φτωχά παιδιά του χωριού... Και ήταν και αυτός ο βήχας και αυτός ο πυρετός που τον ταλαιπωρούσε... «Δε θα έρθει ο Aϊ Βασίλης απόψε στο χωριό μας»... έλεγε και ξανά έλεγε και τα δόντια του έτριζαν καθώς έτρεμε από το κρύο. «Aχ, να ήταν αλήθεια και να υπήρχε ο άγιος των δώρων και των παιχνιδιών»... συνέχισε και έβυξε άσχημα... «και τί, δε θα έδινα για να ήταν αληθινός» ...σιγοψιθύρισε άπνοα πια.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Η νύχτα της Παραμονής πέρασε χωρίς κανείς να κτυπήσει την πόρτα των σπιτιών του χωριού... Η επόμενη ημέρα, η Πρώτη του Νέου Χρόνου χάραξε και νοικοκύρηδες σηκώθηκαν γεμάτοι περιέργεια και άνοιξαν την πόρτα τους... και... Ώ, τι θαύμα! Εκεί, στο σκαλοπάτι του κάθε σπιτιού, βρίσκονταν από ένα μεγάλο κουτί, τυλιγμένο με όμορφο εορταστικό περιτυλίγματα... και στολισμένο το κάθε ένα με ένα φανταχτερό φιόγκο! Τα παιδιά ξύπνησαν και αυτά ...και με χαρούμενε φωνές άνοιξαν το καθένα το κουτί του. Τι χαρά που ένιωσαν... τρενάκια, κουκλίτσες, μπάλες, κιθάρες, ταμπούρλα, βιβλία, επιτραπέζια ηλεκτρονικά... αλλά και γλυκά... κουραμπιέδες, δίπλες, μελομακάρονα... Ακόμα και όμορφα ρούχα για τους μεγάλους υπήρχαν μέσα στα κουτιά... τί φορέματα για τις νοικοκυρές, τί κοσμήματα και αρώματα για τις κοπέλες, τί καπέλα, τι ρολόγια και τί όμορφα στολισμένα μπαστούνια για τους άντρες του κάθε σπιτιού... για όλους υπήρχε μέσα στο κουτί από κάτι! Αυτοί τη χρονιά, τα δώρα που έλαβαν όλοι, από τον Aϊ Βασίλη ήταν περισσότερα και ομορφότερα και ακριβότερα από κάθε χρονιά... Μόνο... που... αυτή τη φορά το Άγιο δεν τον είδε κανένας τους... και αυτό είναι αλήθεια πως τους φάνηκε πολύ περίεργο... όμως μέσα στην πολύ χαρά τους, δεν έδωσαν και τόση σημασία...
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Η πρώτη ημέρα του χρόνου στο χωριό (αν και πολύ κρύα) κύλισε ευχάριστα...Όλοι (φτωχοί και λιγότερο φτωχοί) ήταν πολύ ευχαριστημένοι με τα δώρα που έλαβαν. Είχαν αποκτήσει ξανά τη χαμένη αισιοδοξία τους και έδειχνα να πιστεύουν πως ο Νέος χρόνος θα ήταν καλλίτερος από το παλιό. Το απόγευμα μάλιστα άρχισαν και τις επισκέψεις... πήγαιναν από εδώ... πήγαιναν από εκεί... και αντάλλασσαν ευχές και φυσικά πρώτα από όλα τα παιδιά του χωριού... παρ' όλο το κρύο, με τα καινούρια παιχνίδια στο χέρια τους, το διασκέδαζαν αφάνταστα στους δρόμους του χωριού!
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Aργά, λίγο προτού φύγει η πρώτη ημέρα και προτού έρθει η πρώτη νύχτα του νέου χρόνου... μια παρέα χωριανών στάθηκαν έξω από την αποθήκη όπου έμενε, τον τελευταίο καιρό, ο «κυρ Βασίλης»... τότε συνειδητοποίησαν ότι τον «κυρ Βασίλη» είχαν μέρες να τον δουν να περπατά στους δρόμους... ήξεραν ότι ήταν άρρωστο και όμως μέσα στη φασαρία των ημερών των είχαν ξεχάσει. Πλησιάζοντας στην πόρτα της αποθήκης διέκρινα ένα εορταστικό κουτί... «Mπα έκανε δώρο και στον κυρ Βασίλη ο Άγιος?» ...αναρωτήθηκαν και έσκυψαν να το σηκώσουν. Φώναξαν το όνομα του φίλου μας... μα, απόκριση δεν πήραν. Έσπρωξαν την πόρτα της αποθήκης και μπήκαν στο στο εσωτερικό της ...στο μισοσκόταδο διέκρινα ξαπλωμένο τον «κυρ Βασίλη». Είχε τα μάτια κλειστά, σαν να κοιμόταν, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και ένα τεράστιο χαμόγελο στόλιζε το γαλήνιο πρόσωπο του. ...ένα τριμμένο άδειο κόκκινο σακούλι βρίσκονταν διπλωμένο και ακουμπισμένο προσεκτικά δίπλα του...
Ο κυρ Βασίλης είχε φύγει.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Kάποιος άνοιξε το εορταστικό κουτί και έβγαλε από μέσα το Πρωτοχρονιάτικο δώρο που προφανώς του είχε αφήσει ο «άγιος των παιχνιδιών»... Ήταν ένα πανέμορφο μικρό, σκαλιστό ξύλινο αλογάκι! Ήταν βαμμένο με ένα κίτρινο χρώμα και γυαλισμένο με κάποιο λαμπερό λούστρο! Το ξύλινο αλογάκι έλαμπε μυστηριακά καθώς το φώτιζε το λιγοστό φως του δειλινού, που έμπαινε από τη μισάνοιχτη πόρτα. Οι χωριανοί ακούμπησαν το ξύλινο κίτρινο αλογάκι στο στήθος του «κυρ Βασίλη» και σταυροκοπήθηκα, φεύγοντας για να πράξουν τα δέοντα.
..........................................................................................................

..........................................................................................................
Πιστέψτε με. Δεν ήθελα να σας στεναχωρήσω, αλλά, να... δεν έβρισκα καλλίτερο τρόπο για να σας πω ότι, Τελικά υπάρχει ο άγιος των φτωχών, ο άγιος των δώρων, των παιχνιδιών και των παιδιών! Yπάρχει ο Aϊ Bασίλης! ...και θα συνεχίζει να υπάρχει, ακόμα και αν δεν τον πιστεύουμε... Θα υπάρχει για πάντα... όσο υπάρχουν «στις πόλης τα χωριά και τις γειτονιές μας «κυρ Βασίληδες»... σαν αυτόν που μόλις σας διηγήθηκα την ιστορία του... όποιο όνομα και να έχουν αυτοί! Όλοι μας μπορούμε να είμαστε, για τους άλλους, «Aϊ Bασίληδες»! ΌΛΟΙ μας!

Εσείς τί λέτε? Υπάρχει ο Aϊ Βασίλης?

Παναγιώτης Μαυρόπουλος / Σταυριώτης

..........................................................................................................