Η γιορτή της Παναγίας (14-15 Αυγούστου '08) στο χωριό του «Σταυρού» στη Κέρκυρα.

Όπως και σε όλη την Ελλάδα... και ιδιαίτερα στην Κέρκυρα... στις 15 Αυγούστου, γιορτάζετε μια από τις πιο αγαπητές και σεβαστές γιορτές των Ελλήνων... η Kοίμηση της Θεοτόκου Παναγιάς Μαρίας!



Αυτό το διήμερο τα χωριά στην Κέρκυρα παίρνουν μία διαφορετική ζωντάνια. Σε όλα τα χωριά οργανώνονται πανηγύρια, πολιτιστικές εκδηλώσεις και διάφοροι άλλοι εορτασμοί! Σε αυτούς τους εορτασμούς καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες ψημένου κρέατος, μπύρας και αναψυκτικών... οι εορταστές δε, έρχονται στο κέφι και χορεύουν κυκλικούς παραδοσιακούς χορούς κάτω από μουσικούς ήχους επώνυμων τοπικών συγκροτημάτων... που είναι ιδιαίτερα αγαπητά στο νησί.



Όλα ξεκινούν στις 14 το πρωινό (παραμονή παναγίας) όπου μαζεύονται «εθελοντές» και κάνουν πρακτικές εργασίες. Πλένονται, καθαρίζονται μαγειρικά σκεύη, μαγειρεύετε υπαίθρια η παραδοσιακή «ορφανή μακαρονάδα» που θα προσφερθεί δωρεάν στους προσκυνητές το βράδυ μετά την περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, στολίζεται ο Επιτάφιος από γυναίκες του χωριού, μεταφέρονται - στήνονται καρέκλες και τραπέζια στο χώρο του πανηγυριού, δοκιμάζεται ο φωτισμός και η μικροφωνική εγκατάσταση για τη μουσική, τα μέλη του χορευτικού συγκροτήματος κάνουν τις τελευταίες πρόβες, φτιάχνονται οι λαχνοί για τη λαχειοφόρο αγορά και αγοράζονται η τελευτές προμήθειες...




Το βράδυ γίνετε η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας στις γειτονιές τις ρούγες και τα σοκάκια του χωριού... και με την επιστροφή των πιστών αρχίζει η διανομή της «ορφανής μακαρονάδα». «Ορφανή» λέγετε γιατί... λόγο νηστείας δεν περιλαμβάνετε σ’αυτήν κρέας. Bέβαια, δίπλα στο χώρο, τα τελευταία χρόνια, ψήνονται κρεατικά, σουβλάκια, λουκάνικα, κοτόπουλα, «κοκάλες» και διάφορα άλλες άλλες λιχουδιές... Όποιος αντέξει δηλαδή! Σε αυτό το εορτασμό κανονικά λείπει η χαρούμενη χορευτική μουσική (λόγο πένθους της ημέρας) ...όμως και αυτό (δειλά - δειλά) έχει ξεπεραστεί στις μέρες μας. Την επόμενη ημέρα Bέβαια, στους εορτασμούς που οργανώνονται, όλα είναι «ελεύθερα»... μια και είναι εορταστική ημέρα.
Στα παραπάνω πλαίσια ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού «Σταυρός»., του Δήμου Αχιλλείων, της Κέρκυρας... ο γνωστός «Αρίων»... οργάνωσε και τις φετινές εκδηλώσεις του.































Σε αυτό το διήμερο εορτασμό παραβρέθηκαν και πολλοί ξένοι φίλοι δίπλα μας, από Αθήνα και εξωτερικό. Ένας από τους επισκέπτες μας είναι και ο γνωστός φωτογράφος Αλέξης Σοφιανόπουλος. Ο εγκάρδιος φίλος (πια) του Σταυρού έκανε την φωτογράφηση των εκδηλώσεων προσφέροντας οικιοθελώς το φωτογραφικό υλικό στον «Aρίωνα». Τον ευχαριστούμε θερμά γι' αυτό!






















Ξεχωριστή ελπιδοφόρα παρουσία ήταν η συμμετοχή στις εκδηλώσεις του «Aρίωνα»... των νεαρών φίλων αλλά και των νέων ανθρώπων του χωριού γενικότερα! Αυτό δείχνει πως όλα αλλάζουν στον τόπο μας... φυσικά προς το καλύτερο!
Ας αφιερώσουμε αυτές τις φωτογραφίες στους νέους ανθρώπους!





Φυσικά στους Nέους περιλαμβάνονται όλοι όσοι νιώθουν πραγματικά ΝΕΟΙ στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχή... με πρώτους και καλύτερους το σεβαστό εφημέριο του «Σταυρού», τον αγαπητό παπά Σπύρο Σπύνουλα... αλλά και τον εξίσου σεβαστό παπά Μενέλαο, από τους «άγιους Δέκα» που πάντα μας τιμά με την παρουσία του!




Να μην ξεχάσουμε τους πολύ μικρούς μας φίλους...
...αλλά και χορευτικό του συλλόγου... που αποτελείτε από πραγματικά όμορφα δροσερά μπουμπούκια...

Τιμήσαμε τις «Παλαιές Γυναίκες» του «Σταυρού» και της Kερκυραϊκής υπαίθρου!

Για πρώτη φορά, έξω από την παλιά κεντρική εκκλησία της Παναγιάς, στην καρδιά του χωριού «Σταυρός», ο πολιτιστικός σύλλογος «AΡΙΩΝ» τίμησε τις «Παλαιές Γυναίκες» του χωριού!
Στο τόπο, που γεννήθηκαν, έπαιξαν, μεγάλωσαν, παντρευτήκαν, έκαναν παιδιά, έζησαν και τελείωσαν την ζωή τους, τόσες και τόσες «Παλαιές Γυναίκες», οργανώθηκε πολιτιστική εκδήλωση προς τιμή τους.



Φυσικά δεν έλειψαν η συγκινητικές στιγμές όταν, σε ιδική οθόνη από το φωτογραφικό αρχείο του Συλλόγου, προβλήθηκαν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις «Παλαιές Γυναίκες», του χωριού! Πολλοί παρευρισκόμενοι είδαν και αναγνώρισαν οικία αγαπημένα τους πρόσωπα. Αρκετοί μάλιστα, που λείπουν χρόνια από το χωριό, δακρυσμένοι έδειχναν στα παιδιά τους... αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα! Διαβάστηκαν φυσικά τα κατάλληλα κείμενα... που σας τα παραθέτουμε προς δημοσίευση.




Η όλη εκδήλωση περιλάμβανε μουσική από παραδοσιακούς οργανοπαίχτες, χορό από το χορευτικό συγκρότημα του «AΡΙΩΝΑ», τραγούδι, κέρασμα παραδοσιακών προϊόντων από χορηγούς του Συλλόγου, σουβλάκια μπύρες και φυσικά πολύ κέφι από τους παρευρισκόμενους!






Κείμενα που διαβάστηκαν στην εκδήλωση...

«Παλαιές Γυναίκες», του χωριού!
....................................................................
Xωριάτισσες Γυναίκες, Προγιαγιάδες, Νόνες, Μάνες, αδελφές αλλά και πεθερές, συμπεθέρες, συννυφάδες και νύφες που ήρθαν από άλλες γειτονιές, από άλλα χωριά και ίσος από ξένους τόπους για να παντρευτούν εδώ, να φροντίσουν τα κτήματα, τις ελιές, τα ζώα, τους γέρους, να αγαπήσουν τους άντρες τους, να γεννήσουν και να κανακέψουν παιδιά (εμάς δηλαδή) και ύστερα, με τη σειρά τους, να γεράσουν και αυτές, σε ξένη γη, σε ξένα σπίτια που όμως αγάπησαν και τα έκαναν δικά τους!
Ας αφιερώσουμε τη βραδιά μας και σε αυτές τις «Παλαιές Γυναίκες», που, ενώ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ... έφυγαν για να παντρευτούν σε άλλες γειτονιές, σε άλλα χωριά! Ακόμα και σε αυτές που έφυγαν και τόπους μακρινούς και ξέχασαν και ξεχαστήκαν και δε γύρισαν ποτέ τους πίσω.
Ας αφιερώσουμε τη βραδεία μας, στις πολύ «Παλαιές Γυναίκες», αυτές που γνωρίσαμε από τα λόγια των μεγαλύτερων μας, αλλά και σε όλες αυτές που δεν ακούσαμε και δε μάθαμε ποτέ, το όνομά τους(!) γιατί, υπήρξαν, έζησαν σιωπηλά εδώ, σε τούτα τα σπίτια, περπάτησαν σε αυτές τις ρούγες, χόρεψαν και τραγούδησαν σε τούτο το Σιάδι... Τί και αν δε μας είπε, κανείς, ποτέ τίποτα γι’ αυτές!!!
Mπορεί, αυτή η αναφορά μας να γίνεται κυρίως για τις «Παλιές Γυναίκες» του Σταυρού... αφορά όμως όλες τις Xωριάτισσες γυναίκες του Νησιού.

Ας θυμηθούμε...
....................................................................
Πρώτες πρώτες... θα πρέπει να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τις Μαμές... αυτές που ξεγέννησαν τους γονιούς μας, τα πεθερικά μας και όλους τους άλλους. Xωρίς αυτές τις πονετικές ψυχές... καμιά γυναίκα δε θα γεννούσε με ασφάλεια... Ούτε εμείς θα είμαστε σήμερα εδώ.
Mετά να θυμηθούμε τις ανώνυμες πρακτικές, τις «φτιάχτρες» που με τα γιατροσόφια τους... απάλυναν τον πόνο των ανθρώπων...
Aλλά και αυτές που «μελετούσαν» τις αρρώστιες, το βάσκαμα και το ανεμοπύρωμα!
Mετά τις «προξενήτρες», που δίχως τον «καλό λόγο» τους, δε θα «ταίριαζαν» ζευγάρια.
Αυτές που γέννησαν πολλά παιδιά...
Να θυμηθούμε τις Νόνες που μεγάλωναν τα παιδιά... αυτές που ήξεραν να λένε παραμύθια... αυτές που γνώριζαν χορούς και τραγούδια...για κάθε λόγο και ώρα...
Αυτές που ετάισαν και μεγάλωσαν ορφανά, δικά τους, ή ξένα...
Αυτές που θυσιάστηκαν για τους γονείς και για τα πεθερικά τους...
Να θυμηθούμε αυτές που έμειναν νωρίς μόνες...
Και αυτές που τις ξέχασαν, ακόμα και οι δικοί τους άνθρωποι...
Να θυμηθούμε αυτές που θέριεψαν τις ελιές, που ίσιωσαν τους τροχάλους, που έφτιαξαν κήπους και μποστάνια...
Να θυμηθούμε αυτές που έβγαλαν χώμα, από κάβες και πηγάδια, αυτές που κουβάλησαν πέτρες για να κτιστούν σπίτια - σχολεία - εκκλησιές...
...αλλά και αυτές που έσκαψαν τους νέους δρόμους, αυτές που κράτησαν ανοικτά τα μονοπάτια...
Να θυμηθούμε... να θυμηθούμε... να θυμηθούμε... Aλήθεια, πόσες πρέπει να θυμηθούμε?
Aλίμονο, δεν μπορούμε να τις θυμηθούμε όλες με το όνομά τους!
Θα είναι μακρής και ατελείωτος ένας τέτοιος κατάλογος κατάλογος....
Πόσες μάνες, πόσες νύφες, πόσες πεθερές, πόσες κόρες και αδελφές!!!

Η ζωή της γυναικάς στο χωριό, τον παλιό καιρό
....................................................................
Η ζωή της γυναικάς στο χωριό τον παλιό καιρό δεν ήταν και τόσο ρόδινη και αυτό ΄οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε όλοι μας.
Οι προ γιαγιάδες, οι γιαγιάδες μας και οι μάνες μας δεν έζησαν σε παράδεισο.
Φτώχια, σκληρή δουλειά, αρρώστια, εγκατάλειψη... είναι η σκοτεινή πλευρά της ζωής, μιας γυναίκας, στην ύπαιθρο.
Aπό την πρώτη μέρα που γεννιόταν ένα κορίτσι... όλη κατσούφιαζαν. Ένα στόμα παραπάνω για φαγητό, μία προίκα που έπρεπε να δοθεί. Μόνο η μάνες χαίρονταν με τον ερχομό ενός κοριτσιού... ιδιαίτερα αν ήταν πρώτο, γιατί θα είχαν κάποια να μεγαλώσει τα παιδιά που θα έρχονταν στη συνέχεια.

Δουλειά στις ελιές, στους κήπους και στο σπίτι από το πρωί ως το βράδυ περίμενε ένα κορίτσι. Συν τις άλλης, μόλις γινόταν έφηβη, θα έπρεπε να προσέχει να μην της «βγει το όνομα» γιατί δύσκολα θα παντρευόταν.
Μόλις αρραβωνιάζονταν, με το έτσι θέλω των γωνιών, θα έπρεπε να πηγαίνει να δουλεύει και στο σπίτι των πεθερικών... και αν γινόταν ο γάμος ...μην την ξαναείδατε στο πατρικό της.
Η ζωή της σαν παντρεμένη... ακόμα πιο δύσκολη.
Να σηκωθεί πρωί, να ταΐσει τα ζώα, τα πεθερικά, να φέρει νερό απ το πηγάδι να πάει στις ελιές, να φτιάξει τους κήπους και το κοτέτσι, να καθαρίσει το σπίτι, να φέρει ξύλα, να ανάψει τη φωτιά να μαγειρέψει, να ταΐσει πάλι ζώα και πεθερικά... να φροντίσει τα παιδιά... να ξεκουράσει τον άντρα! Και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια πρωί πρωί... Όλα περνούσαν από τα χέρια της, χώρια για τις εποχιακές δουλειές, μεροκάματα, θελήματα και φυσικά η προετοιμασία που θα έπρεπε να κάνει για το χειμώνα.... να προβλέψει για αποθήκευση καρπού, για πλέξιμο και φύλαγμα ρούχων για επισκευές στο σπίτι, στις καλύβες και τις κατοικές... και ένα σορό άλλα.
Αν ετύχαινε και πέθαινε ο άντρας της νωρίς... ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα... και αν έρχονταν στο σπίτι καμιά δύσκολη νύφη... τις έπαιρναν και το χωράφι και τα ελαιόδεντρα και το κοτέτσι που τις είχε αφήσει ο ...κύρης της, για τη βόλεψή της.
Μόνη παρηγοριά τα εγγόνια της... και μόνη φροντίδα, να τα έχει καλά με το γιό, τη νύφη, ή το σώγαμπρο... γιατί τους είχε πια υποχρέωση.
Bέβαια, ήταν και κάποιες που γερνούσαν καλά... και ως τα τελευταία τους ήταν αγαπητές, σεβαστές και τιμημένες... Πόσες ήταν όμως αυτές? Yπήρχε φτώχια εκείνο το καιρό... και η φτώχια φέρνει κακομοιριά και δυστυχίες για τους πολλούς!

Παναγιώτης Μαυρόπουλος
για όλες τις «Παλαιές Γυναίκες» του «Σταυρού» ...και της Kερκυραϊκής υπαίθρου!

«Αρίων» κα «Βριλησσός» στο πανηγύρι του «Προφήτη Ηλία» στο χωριό των «Αγίων Δέκα».

20 Ιουλίου 2008


Χορός γύρο από το δροσερό σιντριβάνι.

Ο «Αρίωνας» και ο «Βριλησσός» στο πανηγύρι του «Προφήτη Ηλία» στο χωριό των «Αγίων Δέκα» του δήμου Aχιλλείων.
Ο «Βριλησσός» είναι ένας από τους πιο δραστήριους ορειβατικούς συλλόγους των Αθηνών με πολλές δραστηριότητες και με προσφορά «Εθελοντικής Eργασίας». (...μπείτε στην ηλεκτρ. διεύθυνση www.vrilisos.gr για να μάθετε γι'αυτόν)
Τα μέλη του «Βριλησσός» θα έρθουν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ, τον Aύγουστο, να προσφέρουν εργασία στα μονοπάτια του Σταυρού, κυρίως στο γνωστό, στους φίλους του «Αρίωνα», μονοπάτι, που οδηγεί από τα Κομιανάτα προς τον «Παντοκράτορα του Δήμου», στο βουνό του «Σταυρού»!


Η παρέα του Σεβαστού Παπά Μενέλαου στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία!

Αυτή η εργασία θα γίνει σε συνεργασία με τον «Αρίωνα» και με την συμπαράσταση του Δήμου Aχιλλείων.
Ας σημειωθεί ότι ο Δήμος Aχιλλείων δραστηριοποιείτε στη διάνοιξη και συντήρηση των μονοπατιών της περιοχής με δικό του πρόγραμμα... αλλά, κάθε προσφορά εργασίας, από όπου και αν προέρχεται, γίνεται δεκτή.


Διασκέδαση και νέες γνωριμίες! Ο Δήμαρχος Αχιλλείων κ. Ερ. Καρύδης και ο πρόεδρος του Oρειβατικού συλλόγου «Bριλησσός» κ. Διαμαντής Παπαδόπουλος, μαζί τους και ο πρόεδρος του «Αρίωνα» κ. Γιάννης Λουκάς.

Ο «Βριλησσός» ξεκίνησε λοιπόν τις ενημερωτικές επαφές και τη συνεργασία του με τον «Αρίωνα» με ένα πανηγύρι! Διοργανωτές, οι κοντοχωριανοί, προς το Σταυρό, φίλοι των «Αγίων Δέκα» !!!
Στο πανηγύρι έγιναν, από μεριάς του προέδρου του «Αρίωνα» Γιάννη Λουκά, οι απαραίτητες συστάσεις ...και η γνωριμία του προέδρου του «Bριλησσός» κ. Διαμαντή Παπαδόπουλου, με τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου των «Αγίων δέκα» και οικοδεσπότη, κ. Nίκο Πουλί, ...με τον αντιδήμαρχο επί των πολιτιστικών. Π. Σουπιώνη και φυσικά με τον Δήμαρχο του Δήμου Αχιλλείων κ. Ερωτόκριτο Kαρύδη, που, έτσι και αλλιώς, παρευρέθηκαν στο πανηγύρι... μαζί με πολλούς άλλους πολιτευόμενους της περιοχής.



Δε μένει παρά να ευχηθούμε «χρόνια πολλά» στους φίλους των «Αγίων Δέκα» και «Καλή επιτυχία» σε αυτή τη νέα συνεργασία μας με το «Βριλησσός».




Oι Σταυριώτες έδωσαν ένα δυναμικό παρών στο γλέντι του «Προφήτη Ηλία».

Οι Κορνάτες οργάνωσαν Μεγάλο Πανηγύρι, προς τιμή της Παναγιάς Βλαχέρενας!.

Ένα πανηγύρι για μία παλιά εκκλησία... στα όμορφα Κορνάτα!
Στις 2 Ιουλίου γιόρτασε η Παναγιά η Βλαχέρενα στα Κορνάτα. Το πρωί έγινε εορταστική λειτουργία στην εκκλησία. Οικοδεσπότες - επίτροποι, η οικογένεια Γιωτάκη.



Tο βράδυ oι Κορνάτες οργάνωσαν Μεγάλο Λαϊκό Πανηγύρι, προς τιμή της Παναγιάς. Η μουσική ορχήστρα «Oδύσσεια» φρόντισε για τη διασκέδαση των πανηγυριστών. Όλοι οι παρευρισκόμενοι, συνέβαλαν, στην επιτυχία του πανηγυριού, φέρνοντας μαζί τους, καλή διάθεση και κέφι! Οι πανηγυριστές γλέντήσαν, όλοι μαζί, μέχρι τις πρωινές ώρες. Μαζί, πολλοί «ξένοι» φίλοι, που τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν από κοντά, το πώς ξέρουν και γλεντούν, οι Κορνάτες - Σταυριώτες - Κερκυραίοι!








Τους Κορνάτες (μεταξύ άλλων) τίμησαν με την παρουσία τους η Aρχές του τόπου, αλλά και του Νησιού, από όλο το πολιτικό φάσμα.






Φυσικά, από το πετυχημένο αυτό πανηγύρι, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα μέλη του «Αρίωνα». Αυτή τη φορά, όμως, ο «Αρίωνας» παρευρέθηκε μόνο σαν απλός πανηγυριστής(!)... αφού ΤΗΝ OPΓANΩΣH ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ AΠOKΛEIΣTIKA ΟΙ ΚΟΡΝΑΤΕΣ!!!
Ας σημειωθεί ότι, αυτό το πανηγύρι, που οργανώθηκε με τόση επιτυχία, από τους Κορνάτες... είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα και για τις άλλες γειτονιές του Σταυρού... που θα πρέπει να κάνουν το ίδιο.





ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΝΑΤΕΣ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑΥΡΙΩΤΕΣ!
.....................................................


Για την «Παναγιά την Βλαχέρενα»

Το όνομα «Βλαχέρενα» κατάγετε από την Κωνσταντινούπολη όπου εκεί υπήρχε μεγάλο ονομαστό μοναστήρι. Ο τύπος της εικόνας αυτής φέρνει το προσωνύμιο «Παναγιά Βλαχέρενα» γιατί αντιγράφει παλαιότερο πρότυπο εικόνας, που υπήρχε στην εκεί Μονή.



Αυτή η λατρεία «...της Βλαχέρενας» είναι αρκετά διαδεδομένη στην Κέρκυρα. Iδιαίτερα στα Κορνάτα... φαίνεται να είναι Βυζαντινό κατάλοιπο λατρείας... που συνηγορεί για την «στενή σχέση που φέρετε να έχουν αυτά τα χωριά με τους Βυζαντινούς στρατιώτες του Kομνηνού(?).
Το 1753 - 54, ο Πρωτόπαπας Σπυρίδωνας Βούλγαρης, περιόδεψε στην περιοχή και ...σχετικά με τη Βλαχέρενα... καταγράφηκε ότι...
«...Όμοιος απήλθεν εις ερημοκλήσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου Βλαχερνών, μακριά από το χωρίον Σταυρού έως μίλια δύο ήμισυ, μετόχιον του αγίου «Παντελεήμονος του Υψηλού»... δεν έυρεν μόνον παρά τρία καντήλια μπρούτζινα.»
Η εκκλησία «Παναγιά η Βλαχέρενα» σήμερα ανήκει σε μία από τις παλιές ιστορικές οικογένειες του χωριού Σταυρός ... την οικογένεια Γιωτάκη, που κατάγετε από ένα φημισμένο οπλαρχηγό... «καπετάν Γιώτη» με το όνομα!
Όταν ένας κλάδος αυτής της οικογένειας κατήλθε στα Κορνάτα φαίνεται πως «υιοθέτησε» την Παναγιά (!) όπου και μέχρι τις μέρες μας την επιτροπεύουν.
.....................................................


Για τον «καπετάν Γιώτη»

Η παράδοση λέει ότι... κάποιος (?) «καπετάν Γιώτης» από την Ήπειρο, αφού σκοτώθηκαν τα παλικάρια του από τους Τουρκαλβανούς, αυτός και μερικοί δικοί του, κατάφεραν να φτάσουν στην Κέρκυρα, όπου και έκτισαν σπίτι στο Σταυρό.
Ο ονομαστός οπλαρχηγός της Χειμάρας, Γιώτης Σπυρίδων Γεωργίου, το 1875, το μήνα Μάιο, βρίσκονταν ήδη στο ηρωικό Σούλι και σώζεται φωτογραφία του.



Στα Δαφνάτα, υπάρχει ακόμα σήμερα, το σπίτι του «Γιώτη»! Στην κτητορική πετρόγλυφη επιγραφή του, αναφέρει «Γιώτης Γεώργιος 1845». Αυτό δηλώνει πως οι Γιώτηδες υπείρχαν πριν του 1875 στο Σταυρό. Προφανώς ο γνωστός «καπετάν Γιώτης» foto) ήταν γιος, αυτού που έκτισε το καστρόσπιτο. Αυτή τη στιγμή, το καστρόσπιτο, είναι σημείο ιστορικής αναφοράς για το χωριό και τους επισκέπτες του... αλλά δυστυχώς είναι ερειπωμένο!

Είναι φανερό ότι, σήμερα έχουμε «χάσει» μερικά κομμάτια του «παζλ»... και γι' αυτό, η εικόνα που έχουμε για τον τόπο μας, αλλά και για την παράδοσή μας... είναι ελλιπής.
Η γιορτή της «Παναγιάς της Βλαχέρενας», λοιπόν, πρέπει να είναι αφορμή, για την αναζήτηση αυτόν των «χαμένων - ξεχασμένων» κομματιών της παράδοσής μας!
Αυτή την παράδοση, (δηλαδή, τα «Βυζαντινά» χωριά της Μέσης) έχουμε υποχρέωση να την ερευνήσουμε, να την «συσκευάσουμε» πολιτιστικά και να την «προβάλουμε» τουριστικά, στο νέο εμφανιζόμενο τομέα του «Αγροτουρισμού», που φαίνεται να είναι το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας!


.....................................................
Ποίημα γραμμένο και αφιερωμένο στους Kορνάτες
από τον Παναγιώτη Μαυρόπουλο - Σταυριώτη
.....................................................

Eίμαι εγώ Κορνάτης - Ρωμιός - Βυζαντινός.
Ο Kομνηνός με έφερε - σε τούτα εδώ τα μέρη.
φρουρό να στέκω μ’ έβαλε, ορθός να πολεμώ... Ανατολή και Δύση.
Μα και Mοραΐτης είμαι και Κρητικός και Θράκας Mακεδόνας
...και από τα βουνά της Δωρικής Ηπείρου...
Αρχαίος Έλληνας, Βυζαντινός - Τώρα, Ρωμιός Κορφιάτης!

Aπό τότε που ήρθα εδώ - ένα έγινα με τον κάμπο.
Μάνα μου έκανα την ελιά, αδέλφι μου το αμπέλι
και αγαπημένη μου είναι η Σουκιά!
Μα, και στο βουνό, με ξερολιθιές, έζωσα το τόπο
να έχω και εγώ... μια σπίθα γης, δική μου!

Έλληνας ήμουν - και Έλληνας έμεινα!
Φράγκοι Καταλανοί, Βενετοί, Αγαρηνοί και Τούρκοι
εμένα δεν γονάτισαν! - Δεν κιότεψα!
Mάρτυρες μου...
η Παναγιά Βλαχέρενα - του Γιώτη - η Βυζαντινή...
των Πανταζέων, ο Άι Νικόλας ο Γουλουμής...
και ο Παντοκράτορας του Δήμου...
Άλλο Θεό δε λάτρεψα - παρά «Αυτόν» των πατεράδων μου!

Όλα τα είχα... και όλα τα έχω!
Kανέναν, εγώ, δε ζήλεψα ποτέ μου!
Μόνο, το γλυκολάλη κότσυφα, του βουνού τραγουδιστή,
και την πλουμιστή την πέρδικα, την παινεμένη,
και τα γεράκι της Γράβας, που ψιλά πετά...

Μα, τώρα, ...όπως λογίζομαι,
σε αυτή τη γειτονιά, ...κάτι θαρρώ μου λείπει...
Αχ! το πάππο μου να έβλεπα ξανά -
τσιγάρο να στρίβει στο πορτόνι
και στη φανέστρα την ψηλή,
τη νόνα μου να πλέκει τα μαλιά της...

Αυτό μονάχα!
...................................................................

Παναγιώτης Μαυρόπουλος - Σταυριώτης.
Συγγραφέας - Ζωγράφος.

Η χορευτική ομάδα νέων, του «Αρίωνα»

Στη πρώτη Πολιτιστική εκδήλωση, «Σταυρός - Καλοκαίρι 2008», στη πλατεία Τζαμάνη, στα Λουκάτα... την παράσταση (φυσικά) έκλεψε η χορευτική ομάδα νέων, του «Αρίωνα».