Στις 2 Ιουλίου γιόρτασε η Παναγιά η Βλαχέρενα στα Κορνάτα. Το πρωί έγινε εορταστική λειτουργία στην εκκλησία. Οικοδεσπότες - επίτροποι, η οικογένεια Γιωτάκη.
Tο βράδυ oι Κορνάτες οργάνωσαν Μεγάλο Λαϊκό Πανηγύρι, προς τιμή της Παναγιάς. Η μουσική ορχήστρα «Oδύσσεια» φρόντισε για τη διασκέδαση των πανηγυριστών. Όλοι οι παρευρισκόμενοι, συνέβαλαν, στην επιτυχία του πανηγυριού, φέρνοντας μαζί τους, καλή διάθεση και κέφι! Οι πανηγυριστές γλέντήσαν, όλοι μαζί, μέχρι τις πρωινές ώρες. Μαζί, πολλοί «ξένοι» φίλοι, που τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν από κοντά, το πώς ξέρουν και γλεντούν, οι Κορνάτες - Σταυριώτες - Κερκυραίοι!
Τους Κορνάτες (μεταξύ άλλων) τίμησαν με την παρουσία τους η Aρχές του τόπου, αλλά και του Νησιού, από όλο το πολιτικό φάσμα.
Φυσικά, από το πετυχημένο αυτό πανηγύρι, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα μέλη του «Αρίωνα». Αυτή τη φορά, όμως, ο «Αρίωνας» παρευρέθηκε μόνο σαν απλός πανηγυριστής(!)... αφού ΤΗΝ OPΓANΩΣH ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ AΠOKΛEIΣTIKA ΟΙ ΚΟΡΝΑΤΕΣ!!!
Ας σημειωθεί ότι, αυτό το πανηγύρι, που οργανώθηκε με τόση επιτυχία, από τους Κορνάτες... είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα και για τις άλλες γειτονιές του Σταυρού... που θα πρέπει να κάνουν το ίδιο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΝΑΤΕΣ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑΥΡΙΩΤΕΣ!
.....................................................
Για την «Παναγιά την Βλαχέρενα»
Το όνομα «Βλαχέρενα» κατάγετε από την Κωνσταντινούπολη όπου εκεί υπήρχε μεγάλο ονομαστό μοναστήρι. Ο τύπος της εικόνας αυτής φέρνει το προσωνύμιο «Παναγιά Βλαχέρενα» γιατί αντιγράφει παλαιότερο πρότυπο εικόνας, που υπήρχε στην εκεί Μονή.
Αυτή η λατρεία «...της Βλαχέρενας» είναι αρκετά διαδεδομένη στην Κέρκυρα. Iδιαίτερα στα Κορνάτα... φαίνεται να είναι Βυζαντινό κατάλοιπο λατρείας... που συνηγορεί για την «στενή σχέση που φέρετε να έχουν αυτά τα χωριά με τους Βυζαντινούς στρατιώτες του Kομνηνού(?).
Το 1753 - 54, ο Πρωτόπαπας Σπυρίδωνας Βούλγαρης, περιόδεψε στην περιοχή και ...σχετικά με τη Βλαχέρενα... καταγράφηκε ότι...
«...Όμοιος απήλθεν εις ερημοκλήσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου Βλαχερνών, μακριά από το χωρίον Σταυρού έως μίλια δύο ήμισυ, μετόχιον του αγίου «Παντελεήμονος του Υψηλού»... δεν έυρεν μόνον παρά τρία καντήλια μπρούτζινα.»
Η εκκλησία «Παναγιά η Βλαχέρενα» σήμερα ανήκει σε μία από τις παλιές ιστορικές οικογένειες του χωριού Σταυρός ... την οικογένεια Γιωτάκη, που κατάγετε από ένα φημισμένο οπλαρχηγό... «καπετάν Γιώτη» με το όνομα!
Όταν ένας κλάδος αυτής της οικογένειας κατήλθε στα Κορνάτα φαίνεται πως «υιοθέτησε» την Παναγιά (!) όπου και μέχρι τις μέρες μας την επιτροπεύουν.
.....................................................
Για τον «καπετάν Γιώτη»
Η παράδοση λέει ότι... κάποιος (?) «καπετάν Γιώτης» από την Ήπειρο, αφού σκοτώθηκαν τα παλικάρια του από τους Τουρκαλβανούς, αυτός και μερικοί δικοί του, κατάφεραν να φτάσουν στην Κέρκυρα, όπου και έκτισαν σπίτι στο Σταυρό.
Ο ονομαστός οπλαρχηγός της Χειμάρας, Γιώτης Σπυρίδων Γεωργίου, το 1875, το μήνα Μάιο, βρίσκονταν ήδη στο ηρωικό Σούλι και σώζεται φωτογραφία του.
Στα Δαφνάτα, υπάρχει ακόμα σήμερα, το σπίτι του «Γιώτη»! Στην κτητορική πετρόγλυφη επιγραφή του, αναφέρει «Γιώτης Γεώργιος 1845». Αυτό δηλώνει πως οι Γιώτηδες υπείρχαν πριν του 1875 στο Σταυρό. Προφανώς ο γνωστός «καπετάν Γιώτης» foto) ήταν γιος, αυτού που έκτισε το καστρόσπιτο. Αυτή τη στιγμή, το καστρόσπιτο, είναι σημείο ιστορικής αναφοράς για το χωριό και τους επισκέπτες του... αλλά δυστυχώς είναι ερειπωμένο!
Είναι φανερό ότι, σήμερα έχουμε «χάσει» μερικά κομμάτια του «παζλ»... και γι' αυτό, η εικόνα που έχουμε για τον τόπο μας, αλλά και για την παράδοσή μας... είναι ελλιπής.
Η γιορτή της «Παναγιάς της Βλαχέρενας», λοιπόν, πρέπει να είναι αφορμή, για την αναζήτηση αυτόν των «χαμένων - ξεχασμένων» κομματιών της παράδοσής μας!
Αυτή την παράδοση, (δηλαδή, τα «Βυζαντινά» χωριά της Μέσης) έχουμε υποχρέωση να την ερευνήσουμε, να την «συσκευάσουμε» πολιτιστικά και να την «προβάλουμε» τουριστικά, στο νέο εμφανιζόμενο τομέα του «Αγροτουρισμού», που φαίνεται να είναι το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας!
.....................................................
Ποίημα γραμμένο και αφιερωμένο στους Kορνάτες
από τον Παναγιώτη Μαυρόπουλο - Σταυριώτη
.....................................................
Eίμαι εγώ Κορνάτης - Ρωμιός - Βυζαντινός.
Ο Kομνηνός με έφερε - σε τούτα εδώ τα μέρη.
φρουρό να στέκω μ’ έβαλε, ορθός να πολεμώ... Ανατολή και Δύση.
Μα και Mοραΐτης είμαι και Κρητικός και Θράκας Mακεδόνας
...και από τα βουνά της Δωρικής Ηπείρου...
Αρχαίος Έλληνας, Βυζαντινός - Τώρα, Ρωμιός Κορφιάτης!
Aπό τότε που ήρθα εδώ - ένα έγινα με τον κάμπο.
Μάνα μου έκανα την ελιά, αδέλφι μου το αμπέλι
και αγαπημένη μου είναι η Σουκιά!
Μα, και στο βουνό, με ξερολιθιές, έζωσα το τόπο
να έχω και εγώ... μια σπίθα γης, δική μου!
Έλληνας ήμουν - και Έλληνας έμεινα!
Φράγκοι Καταλανοί, Βενετοί, Αγαρηνοί και Τούρκοι
εμένα δεν γονάτισαν! - Δεν κιότεψα!
Mάρτυρες μου...
η Παναγιά Βλαχέρενα - του Γιώτη - η Βυζαντινή...
των Πανταζέων, ο Άι Νικόλας ο Γουλουμής...
και ο Παντοκράτορας του Δήμου...
Άλλο Θεό δε λάτρεψα - παρά «Αυτόν» των πατεράδων μου!
Όλα τα είχα... και όλα τα έχω!
Kανέναν, εγώ, δε ζήλεψα ποτέ μου!
Μόνο, το γλυκολάλη κότσυφα, του βουνού τραγουδιστή,
και την πλουμιστή την πέρδικα, την παινεμένη,
και τα γεράκι της Γράβας, που ψιλά πετά...
Μα, τώρα, ...όπως λογίζομαι,
σε αυτή τη γειτονιά, ...κάτι θαρρώ μου λείπει...
Αχ! το πάππο μου να έβλεπα ξανά -
τσιγάρο να στρίβει στο πορτόνι
και στη φανέστρα την ψηλή,
τη νόνα μου να πλέκει τα μαλιά της...
Αυτό μονάχα!
...................................................................
Παναγιώτης Μαυρόπουλος - Σταυριώτης.
Συγγραφέας - Ζωγράφος.
