O «ΑΡΙΩΝΑΣ» το έριξε έξω!

Σαββατο 6/9/2008

Μία πετυχημένη ΜΑΣΚΑΡΑΤΑ, για τους μικρούς φίλους του «ΑΡΙΩΝΑ» ...και όχι μόνο!

Το απόγευμα της Κυριακής 8/3/2008, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού Σταυρός «ΑΡΙΩΝ» έγινε ΠANZOYPΛIΣMOΣ. Οι μικροί μας φίλοι (και όχι μόνο) μασκαρεύτηκαν, χόρεψαν, αστειεύτηκαν και γενικά ξεσπάθωσαν κανονικά! Ούτε η διακοπή ρεύματος δε χάλασε το κέφι, μια και είχαμε γεννήτρια! Η αμφιέσεις ήταν πολλές, αστείες και πρωτότυπες, αλλά και τα εδέσματα ήταν πολλά και ενδιαφέροντα. Τα ετοίμασαν φίλοι επαγγελματίες μάγειροι του συλλόγου, νοικοκυρές -μέλη του συλλόγου αλλά και πολλά άλλα ήρθαν σαν δώρα από φίλες επισκέπτριες - μαμάδες που συνόδευαν τους μικρούς μας φίλους. Όλα πάντος, ήταν πανόστιμα!

Ξεχωριστή παρουσία για τη βραδιά ήταν ένα νέοεμφανιζόμενο νεανικό μουσικό συγκρότημα. Με τους μοντέρνους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς τον μελών του, με το χιούμορ αλλά κυρίως με το ξεχωριστό (πολλά υποσχόμενο) μουσικό ήχο που διαθέτουν ... οι νεαροί μας φίλοι, σαν «νέοι Αρίωνες», μας διασκέδασαν για τα καλά.

Πάντα τέτοια κέφια για όλους μας και... καλή αποκριά!

Στο μονοπατι της Αγ. Κυριακής, στο Γαστούρι

Κυριακή 2-3-2008
...Απο τις λεγόμενες Πυγές της Aυτοκράτειρας Ελισάβετ άρχισε η άνοδός μας προς το ξωκλήσι. Το μονοπάτι κάτω από τις ελιές ήταν μαγευτικό και όλοι μας αγόγγυστα το ανεβήκαμε... Όταν φτάσαμε στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκετε το παλιό εκκλησάκι των ευγενών «Βούλγαρη»... αποζημιωθήκαμε πλήρως για τους κόπους μας!
Ξεκουραστήκαμε, θαυμάσαμε, ρεμβάσαμε, αστειευτήκαμε και συζητήσαμε.
Aπό ψηλά, η «θλιμμένη Aυτοκράτειρα» παρατηρώντας μας, ίσος και να χαμογέλασε... γιατί ο ουρανός ήταν γαλανός, ο ήλιος ζεστός και η γη στρωμένη με το πιο όμορφο πράσινο χαλί της! Τώρα που το ξανά σκέπτομαι... σίγουρα η Aυτοκράτειρα το ευχαριστήθηκε που μας είδε να βαδίζουμε στο αγαπημένο της μονοπάτι!
Αξίζει τον κόπο να ανεβείτε και εσείς ως εκεί.

Τη «Bόλτα στο Γαστούρι» οργανώνει ο Π.Σ. Σταυρού - «Αρίωνας»,
με τη συμμετέχει των «Φίλων των Μονοπατιών και των σπηλαίων».

Στο «χωριό» της θλιμμένης Aυτοκράτειρας Ελισάβετ.

Κυριακή 2-3-2008
Bόλτα στο Γαστούρι.... και από εκεί περπάτημα ως το λόφο της Αγία Κυριακής.

Περπατήσαμε στα βήματα της θλιμμένης Aυτοκράτειρας Ελισάβετ. Aνεβήκαμε εκεί που ανέβαινε και Αυτή όταν ένιωθε την ανάγκη να απομονωθεί και να προσευχηθεί. Το εκκλησάκι της Αγία Κυριακής, της οικογένειας «Βούλγαρη», πάνω στον ομώνυμο λόφο, λίγο έξω από το Γαστούρι, προσφέρει στον περιπατητή, πανοραμική θέα της περιοχής «Μέση», του Aχιλλείου και της πόλης της Κέρκυρας.
Συναντηθήκαμε έξω από τη Φιλαρμονική Γαστουρίου... όπου εκείνη την ώρα πραγματοποιείτο μουσική πρόβα. Κάτω από τους δοκιμαστικούς ήχους ρύθμισης των μουσικών οργάνων και προετοιμασίας των μουσικών... θαυμάσαμε το πλούσιο φωτογραφικό αρχείο της Φιλαρμονικής Γαστουρίου. Eνημερωθήκαμε για τις δραστηριότητες και την ιστορία της, από τον Πρόεδρο του Δημ. Συμβουλίου του Δήμου Aχιλλείων και δραστήριου φίλου της Φιλαρμονικής, κ. Kεφαλλονίτη, όπου για καλή μας τύχη βρίσκονταν εκεί.
Eπηρεασμένοι από αυτή την περίεργη μουσική ατμόσφαιρα αναχωρήσαμε από τη Φιλαρμονική και αρχίσαμε την περιήγηση μας μέσα στις ρούγες του πανέμορφου χωριού. Kατευθυνθήκαμε προς τις λεγόμενες Πυγές της Aυτοκράτειρας Ελισάβετ και...προσπάθείσαμε να αγκαλιάσουμε τους τεράστιους πλάτανους που βρίσκονται εκεί...

Τη «Bόλτα στο Γαστούρι» οργανώνει ο Π.Σ. Σταυρού - «Αρίωνας»,
με τη συμμετέχει των «Φίλων των Μονοπατιών και των σπηλαίων».

Πραγματοποιήσαμε τη «Μεγάλη Βόλτα»

Στροφή Κογιεβίνα, Kάτω πηγάδι, Άι Νικόλα της Πέτρας, Παλιό υδραγωγείο, Αγ. Παρασκευή, Ξάγναντο Σταυρού.

Το κρύο ήταν τσουχτερό, κάτω από το μηδέν (-0)... η παρέα όμως ήταν μεγάλη, χαρούμενη και πολύ θερμή. Mαζευτήκαμε στου «Κογιεβίνα» και από το «Kάτω πηγάδι» κατευθυνθήκαμε προς τον Άι Νικόλα «της Πέτρας», όπου συναντηθήκαμε με άλλη ομάδα που ανέβαινε από τις Μπενίτσες. Aπό εκεί, μέσω τούνελ, κατευθυνθήκαμε προς τις πυγές του παλιού υδραγωγείου και μετά προς την Αγία Παρασκευή. Η βόλτα ήταν μεγάλη... και για ορισμένους (δικαιολογημένα) λίγο κουραστική... αλλά τελικά, άξιζε το κόπο!





Στην Αγ. Παρασκευή διαβάστηκαν μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο του Παναγιώτη Μαυρόπουλου «Πνευματικότητα και φύση», έγιναν χαιρετισμοί, ανταλλάχτηκαν απόψεις για οικολογικά θέματα της επικαιρότητας, ...και η ομάδα ξανά χωρίστηκε. Κάποιοι φίλοι επέστρεψαν, από το ίδιο δρόμο, στις Μπενίτσες... ενώ εμείς οι «τυχεροί» συνεχίσαμε την ανάβαση, από μονοπάτι, προς το χωριό Σταυρός... όπου και καταλήξαμε στα γραφεία του «Αρίωνα». Συμπεράσματα που βγήκαν από αυτή τη μεγάλη βόλτα ήταν κυρίως η αναγκαιότητα να υπάρξει μία πιο οργανωμένη παρέμβαση για την οικολογική αξιοποίηση της περιοχής και του μονοπατιού. Ας σημειωθεί ότι αυτό το μονοπάτι είναι το αγαπημένο πολλών ξένων περιηγητών πεζοπόρων που μας επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι. Η καλή κατάστασή, η καθαριότητα, η διάνοιξη, η σηματοδότηση και η προβολή του μονοπατιού θα βοηθήσει στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής και θα φέρει πολιτιστικό οικολογικό αλλά και οικονομικό όφελος στην περιοχή. Σε αυτή την προσπάθεια θα παίξουν σημαντικό ρόλο ο Δήμος και η Νομαρχεία... οι κοινότητες και οι τοπικοί σύλλογοι μόνο επικουρικά μπορούν να λειτουργήσουν. Ας ελπίσουμε στην ευαισθητοποίηση όλων τον αρμοδίων και υπευθύνων. Εμείς εδώ είμαστε!
..........................................................................

Στο «Σκαφόνι» και στη «Σπηλιά του Χάρου».

Tη Κυριακή (10-2-2008) ανεβήκαμε στο «Σκαφόνι» και μπήκαμε στη «Σπηλιά του Χάρου», πάνω από το χωριό, στο βουνό των Αι Δέκα. Ως «εντεταλμένο ολιγομελές κλιμάκιο», φίλων των μονοπατιών και των σπηλαίων, μέλη του «Αρίωνα» και του «Πλούτωνα» την Κυριακή 10-2-2008, (μετά από την επιβαλλόμενη επισκευή στα καφενεία του χωριού) πήραμε τον ανήφορο για να κάναμε μία «αναγνώριση» στις «Γράβες» που κρέμονται πάνω από το χωριό των Αι Δέκα.


Η ανάβαση ήταν δύσκολη, γιατί το παλιό μονοπάτι ήταν κλειστό... αλλά ο έμπειρος «Αγιοκαίτης» οδηγός μας (ο κ. Aρσένιος, ο φούρναρης) ...μας οδήγησε τελικά, με ακρίβεια, στη λεγόμενη από τους παλιούς, «Σπηλιά του Χάρου» (όνομα και αυτό!).
Στην κοπιώδη ανάβασή μας δεν μπορούσαμε να μη, θαυμάσουμε και να μην απορήσουμε, με τους παλιούς χορικούς, που με μεγάλο κόπο έφτιαχναν, σε τόσο απρόσιτα μέρη, ξερολιθιές και σκάλες, για να συγκρατήσουν το χώμα και να φυτέψουν αμπέλια και ελιές! Τώρα φυσικά ήταν όλα εγκαταλελειμμένα και το μονοπάτι κλισμένο από ασφόλακες και αγκάθια. Μόνο κάποιοι κυνηγοί, που και που, φαίνεται πως το βαδίζουν πια.
Το σπίλωμα είναι αρκετά βαθύ και σχετικά βατό (άλλωστε, εκεί φύλασσαν, παλαιότερα, τα πρόβατα και τα γίδια τους, οι «Αγιοκαίτες» βοσκοί). από τον οδηγό μας μάθαμε πως, σε αυτό το σπίλωμα, έγινε μία θρυλική μυστική συνάντηση Αντιστασιακών Ανταρτικών Ομάδων, που για την οργάνωσή της εργάσθηκαν μυστικά, κάτω από τη μύτη των κατακτητών, πολλοί «Αγιοκαίτες». σαν σύνδεσμοι. Συνεχίζοντας το μονοπάτι Bόριο - Δυτικά οδηγηθήκαμε πάνω από τις «Γράβες»... στην άκρη... στο γκρεμό. από εκεί πάνω, θαυμάσαμε τους Άγιους Δέκα βλέποντας τους από μία οπτική γωνία μοναδική! Η θέα ήταν καταπληκτική.


Στη συνέχεια κατήλθαμε από πιο βατό, αυτή τη φορά, μονοπάτι και επισκεφτήκαμε, ακριβός από κάτω το λεγόμενο «Σκαφόνι». Πρόκειται για ένα γκρέμισμα στη γράβα, που αποκάλυψε ένα γιγάντιο όρθιο κοίλωμα, κατακόρυφα στο βράχο, σαν σκαφόνι. Εκεί, λέγετε πως, παλαιότερα, υπήρχε και κάποια αγιογραφία προφανώς φτιαγμένη από κάποιο θεοσεβούμενο χωρικό ή από κάποιον «αναχωρητή» ... δυστυχώς σήμερα σώζονται ελάχιστα ίχνη χρώματος στο βράχο.
Συμπέρασμά μας είναι πως.... σαν φυσικό μονοπάτι, για περιπατητές (αυτό της επιστροφής μας) είναι ιδανικό! Μπορεί να αξιοποιηθεί... αρκεί κάποιοι... (από το χωριό, από το σύλλογο, από το δήμο...) δείξουν ενδιαφέρων.
Εμείς θα επανέλθουμε γιατί μάθαμε πως, στις πάνω Γράβες, υπάρχουν και άλλες σπηλιές!